Tip:
Highlight text to annotate it
X
KAFLI VIII Hluti 2 eigingirni í LOVE
Á þessum tíma var hann farin að efast um Rétttrúnaðar Creed.
Hann var tuttugu og eins, og hún var tuttugu. Hún var farin að óttast um vorið, hann
varð svo villtur og meiða hana svo mikið.
Alla leið fór hann cruelly frábær viðhorf hennar.
Edgar naut það. Hann var í eðli sínu gagnrýninn og fremur
dispassionate.
En Miriam orðið stórkostlega verki, sem, með vitsmuni eins og hníf, manninn sem hún
unni skoðað trú sína þar sem hún bjó og flutti og hafði hana vera.
En hann þyrmdi ekki sínum.
Hann var grimmur. Og er þeir fóru einn hann var enn
grimmur, eins og ef hann vildi drepa sál hennar. Hann Bled viðhorf hennar til hún missti næstum
meðvitund.
"Hún exults - hún exults eins og hún rekur hann burt frá mér," frú Morel hrópaði í hjarta sér
Þegar Paul hafði farið. "Hún er ekki eins og venjuleg kona, sem geta
leyfi mér að deila minni í honum.
Hún vill taka hann. Hún vill að draga hann út og gleypa hann
uns það er ekkert eftir af honum, jafnvel fyrir sig.
Hann mun aldrei vera maður á eigin fótum hans - hún mun sjúga hann upp. "
Þannig að móðir sat og berjast og brooded beisklega.
Og hann kemur heim frá gengur hans við Mirjam var villt með pyndingum.
Hann gekk napur vörum hans og clenched greipar, fara á góðu gengi.
Þá, alinn upp gegn stile, stóð hann í nokkrar mínútur, og ekki hreyfa.
Það var mikill holur myrkurs fronting hann og á svarta upslopes
blettir af pínulitlum ljós, og í lægsta trog í nótt, sem er blossi af gröfinni.
Það var allt furðulegur og hrikalegra.
Hvers vegna var hann rifnaði svo nánast ráðvilltur og ófær um að færa?
Hvers vegna gerði móðir hans sitja heima og þjást? Hann vissi að hún þjáðist illa.
En hvers vegna ætti hún?
Og hvers vegna gerði hann hatar Mirjam, og finnst svo grimmur gagnvart henni, við hugsun hans
móður. Ef Miriam olli móðir kvöl hans, þá
Hann hataði hana - og hann hataði auðveldlega henni.
Af hverju gerði hún gera honum finnst eins og hann væri óviss um sig, ótraustur, sem
óákveðinn hlutur, eins og ef hann hefði ekki nægilega sheathing að koma í veg fyrir nóttina
og rúm brjóta í honum?
Hvernig hann hataði hana! Og svo, hvað þjóta af viðkvæmni og
auðmýkt! Skyndilega er hann hljóp aftur, keyra heim.
Móðir hans sá honum merki sumra kvöl, og hún sagði ekkert.
En hann þurfti að gera hana að tala við hann. Hún reiddist honum fyrir að fara svo
langt með Miriam.
"Af hverju ertu ekki eins og hana, móðir?" Hrópaði hann í örvæntingu.
"Ég veit ekki, drengur minn," svaraði hún piteously.
"Ég er viss um að ég hef reynt að eins og hana.
Ég hef reynt og reynt, en ég can't - ég get ekki "!
Og hann fann ömurlegra og vonlaust á milli.
Vor var versta tíma.
Hann var breytilegt og ákafur og grimmur. Svo hann ákvað að vera í burtu frá henni.
Þá kom þeim tíma þegar hann vissi að Miriam bjóst hann.
Móðir hans horfði á hann vaxa eirðarlaus.
Hann gat ekki farið á með vinnu sína. Hann gat ekkert gert.
Það var eins og eitthvað væri að teikna sál hans út til Willey Farm.
Og hann setti á hattinn sinn og fór og sagði ekkert.
Og móðir hans vissi að hann var farinn. Og um leið og hann var á leiðinni hann andvarpaði
með léttir.
Og þegar hann var með henni hann var grimmur aftur.
Einn daginn mars hann lá á bakka Nethermere með Miriam situr við hliðina á honum.
Það var glistening, hvít-og blár dag.
Big ský, svo ljómandi, fór með höfuðið á meðan skuggar stal eftir á vatninu.
Ljóst rými himinhvolfsins voru hreint, kalt blár.
Paul lá á bakinu í gömlu grasi, horfa upp.
Hann gat ekki bera að líta á Miriam. Hún virtist vilja hann, og hann mótspyrnu.
Hann mótspyrnu allan tímann.
Hann vildi nú að gefa ástríðu sína og blíðu, og hann gat ekki.
Hann fann að hún vildi sál út úr líkama hans, og ekki hann.
Öllum mætti sínum og orku hún dró inn sjálf í gegnum nokkur sund, sem sameinað
þá. Hún vildi ekki hitta hann, svo að það
voru tveir af þeim, karl og kona saman.
Hún vildi draga alla af honum í hana. Það hvatti hann til að styrkleiki eins brjálæði,
sem heillað hann, eins og lyf-taka kannski. Hann var að ræða Michael Angelo.
Það var henni eins og hún væri fingering mjög quivering vefjum, mjög protoplasm
lífsins, sem hún heyrði hann. Það gaf dýpsta ánægju hennar.
Og í the endir það hræddur hana.
Þar lá hann í hvítu álag á leit hans og rödd hans smám saman fyllt hana
af ótta, svo stigi það var næstum ómannúðlega, eins og ef í Trance.
"Ekki tala lengur," segir hún bað hljóðlega, þar hönd á enni hans.
Hann lá alveg enn, næstum ekki að hreyfa. Líkami hans var einhvers staðar fleygt.
"Hvers vegna ekki?
Ertu þreyttur? "" Já, og það líður þér út. "
Hann hló innan skamms, átta sig á. "En þú gerir mér alltaf eins og það," sagði hann.
"Ég vil ekki," sagði hún, mjög lágt.
"Ekki þegar þú hefur gengið of langt, og þú telur að þú getur ekki borið það.
En ómeðvitað sjálf biður alltaf það af mér.
Og ég geri ráð fyrir að ég vil það. "
Hann fór í dauðum tísku hans: "Ef aðeins þú gætir vilt ME, og ekki vilja
! hvað ég get spóla burt fyrir þig "" I! "hún hrópaði beisklega -" I!
Hvers vegna, hvenær viltu láta mig taka þig? "
"Þá er það mér að kenna," sagði hann, og réttir sig saman, fékk hann upp og
byrjaði að tala trivialities. Hann fann óveruleg.
Í óljósar hátt hann hataði hana fyrir það.
Og hann vissi að hann var eins mikið að kenna sjálfum sér.
Þetta er þó ekki í veg fyrir hann hata hana.
Eitt kvöld um þetta sinn er hann hafði gengið meðfram heim veginum með henni.
Þeir gengu að haga leiðir niður í tré, ekki að hluta.
Eins og stjörnurnar kom út í skýjunum lokað.
Þeir höfðu fagurt eigin stjörnumerki þeirra, Orion, í átt að vestan.
Skartgripum hans glimmered um stund, hundur hans hljóp lágt, barátta við erfiðleikum í gegnum
á spume ský.
Orion var þá höfðingi í þýðingu meðal stjörnumerki.
Þeir höfðu starði á hann í undarlegum, þeirra surcharged klst tilfinning, þar til þeir
virtist sér að búa í hvert eitt af stjörnum sínum.
Þetta kvöld Paul hefði verið Moody og rangsnúna.
Orion hafði virtist bara venjuleg stjörnumerki honum.
Hann hafði barist við Glamour hans og hrifningu.
Miriam var að horfa á skapi elskhuga hennar vandlega.
En hann sagði ekkert sem gaf honum burt, uns því augnabliki kom til hluti, þegar hann stóð
frowning gloomily á saman skýjum, á bak þar sem mikill stjörnumerki verður að
vera striding enn.
Það átti að vera smá aðili í húsi hans næsta dag, þar sem hún var að sækja.
"Ég mun ekki koma og hitta þig," sagði hann. "Ó, mjög vel, það er ekki mjög gott út,"
Hún svaraði rólega.
"Það er ekki það - einungis þeim líkar mér ekki til. Þeir segja að ég hugsa meira fyrir þig en fyrir þá.
Og þú skilur, ekki satt? Þú veist það er bara vináttu. "
Miriam var undrandi og meiða fyrir hann.
Það hafði kostað hann viðleitni. Hún fór hann langaði til að hlífa honum allir
frekari niðurlægingu. Sekt rigningu sprengdi í andlit hennar þar sem hún gekk
meðfram veginum.
Hún var meiða djúpt niður, og hún fyrirlitið hann fyrir að vera blásið um með hvaða vindur af
yfirvalds.
Og í hjarta hennar og hjarta, ómeðvitað, fannst hún að hann var að reyna að komast burt
frá henni. Þetta hún hefði aldrei viðurkennt.
Hún pitied honum.
Á þessum tíma Páll varð mikilvægur þáttur í vöruhúsi Jordan er.
Mr Pappleworth vinstri til að setja upp fyrirtæki af sjálfum sér, og Paul var með Mr
Jordan eins og Biskup Spiral.
Laun hans voru að hækka til að þrjátíu skildinga í árslok, ef það fór
vel. Enn á föstudagskvöld Miriam oft kom
niður fyrir franska lexíu sína.
Paul fór ekki svo oft að Willey Farm, og hún hryggðu á hugsun hennar
menntun kemur að enda, auk þess þeir báðir elskar að vera saman, þrátt fyrir
discords.
Svo þeir lesa Balzac, og gerði verk, og fannst mjög ræktaðar.
Föstudagur nótt var útreikningur nótt fyrir miners.
Morel "reikningsmaður" - hluti upp peninga úr stíu - annaðhvort í New Inn at Bretty
eða í húsi sínu, eftir því sem náungi-butties hans vildi.
Barker hafði snúið a non-drykkjumaður, svo nú menn talið í húsi Morel er.
Annie, sem hafði verið kennslu í burtu, var heima aftur.
Hún var enn Tomboy, og hún var fenginn til að vera giftur.
Paul var að læra hönnun.
Morel var alltaf í góðum anda á föstudagskvöldi, nema tekjur á viku voru
lítil. Hann bustled strax eftir kvöldmat hans,
tilbúinn til að fá þvegið.
Það var decorum fyrir konur að fjarverandi sig á meðan menn reikningsmaður.
Konur áttu ekki að njósna inn svo karlmannlegur næði sem butties "
útreikningur, né voru þeir að vita nákvæma upphæð tekna viku.
Svo, meðan faðir hennar var spluttering í scullery, Annie fór út að eyða
klukkustund við nágranna. Frú Morel sinnt bakstur hana.
"Haltu því doo-er!" Bawled Morel trylltur.
Annie banged bak hennar, og var farinn. "Ef Tha oppens það aftur á meðan ég 'weshin
mig, ég ma'e kjálka skrölt þínum, "sagði ógnað úr miðri sápu-suds hans.
Paul og móður hleypa brúnum að heyra hann.
Nú kom hann hlaupandi út úr scullery með sápuvatni drýpur
frá honum, litfléttun með köldu. "Ó, Herrar mínir minn!" Sagði hann.
"Wheer er handklæði minn?"
Það var hengdur á stól til að hita áður en eldurinn, annars hefði hann einelti og
blustered. Hann squatted á hæla hans fyrir heitt
bakstur-eldur að þorna sjálfur.
"F-FF-f!" Hann fór, að þykjast skjálfa með kulda.
"Góðvild, maður, ekki vera svona barn!" Sagði frú Morel.
"Það er ekki kalt."
"Thee Strip thysen áþreifanleg nak'd að wesh hold þitt i" sem scullery, "sagði Miner, sem
Hann nuddaði hárið sitt, "! nowt b'ra ís-'ouse" "Og ég ætti ekki að gera það læti," svaraði
kona hans.
"Nei, tha'd falla niður stífur, sem dauður eins og hurð-hnúð, þinn Wi 'nesh hliðum."
"Hvers vegna er dyr-húnn deader en nokkuð annað?" Spurði Paul, forvitinn.
"Eh, ég dunno, það er það sem þeir segja," svaraði föður sínum.
"En það er það mikið drög Yon scullery i", eins og það blæs í gegnum rif þitt
eins og í gegnum fimm útilokuð hliðið. "
"Það myndi hafa sumir erfitt með að blása í gegnum þinn," sagði frú Morel.
Morel litið niður ruefully á hliðum hans. "Me!" Hann sagði.
"Ég er nowt b'ra horaður kanína.
Bein mín sanngjörn skagar út á mig. "" Ég vildi að vita hvar "retorted hans
kona. "Iv'ry-wheer!
Ég er nobbut *** poka O '. "
Frú Morel hló. Hann hafði enn frábærlega ungur líkami,
vöðvastæltur, án fitu. Húð hans var slétt og skýrt.
Það gæti hafa verið í meginmál maður tuttugu og átta, nema að þar voru,
kannski, of margir blár ör, eins og húðflúr-merki, þar sem kol-ryk verið undir
húðina, og brjóst hans var of loðinn.
En hann setti hönd sína á hlið hans ruefully. Það var fastur trú hans að, vegna þess að hann
ekki fá fitu, var hann sem þunnt eins og starved rotta.
Paul leit á þykkt, föður síns brúnleitar hendur allt ör, með brotinn neglur,
nudda fína sléttari hliðum hans og incongruity laust hann.
Það virtist undarlegt að þeir voru á sama hold.
"Ég geri ráð fyrir," sagði hann við föður sinn: "þú hefðir gott mynd einu sinni."
"Eh!" Hrópaði á Miner, glancing kringlótt, brá og huglítill, eins og barn.
"Hann hafði," hrópaði frú Morel, "ef hann gerði ekki hurtle sig upp eins og ef hann væri
reyna að komast í minnsta rúm hann gæti. "
"Me" sagði Morel - "mér gott mynd!
Ég wor niver miklu meira n'ra beinagrindina. "" Man! "Hrópaði kona hans, gera" ekki svo
pulamiter! "" 'Strewth! "sagði hann.
"Niver Tha er knowed mér en það sem ég horfði eins og ég wor ađ fara burt í hraðri hnignun."
Hún sat og hló.
"Þú hefur haft stjórnarskrá eins og járn," segir hún, "og aldrei maður hafði betri byrjun,
ef það var aðili sem talin.
Þú ættir að hafa séð hann sem ungur maður, "segir hún hrópaði skyndilega að Paul, teikna sjálf
allt að líkja þegar myndarlegur bera eiginmanns síns.
Morel horfði á hana shyly.
Hann sá aftur ástríðu hún hafði fyrir hann.
Það brunnu yfir hana um stund. Hann var feiminn, frekar hrædd, og auðmjúkur.
Enn og aftur er hann fann gamla ljóma hans.
Og svo þegar hann fann eyðileggja hann hafði gert á þessum árum.
Hann langaði til að bustle um, að hlaupa í burtu frá henni.
"Gi'e bakinu a hluti af a wesh," spurði hann hana.
Kona hans færði vel soaped flannel og clapped það á herðum hans.
Hann gaf stökk.
"Eh, ussy Tha mucky litla '!" Hrópaði hann. "Cowd eins og dauða!"
"Þú ættir að hafa verið salamander," hún hló, þvo bakið.
Það var mjög sjaldan að hún myndi gera hvað sem það persónulega fyrir hann.
Börnin gerðu þeir það. "Næsta heimurinn verður ekki helmingur heitur nóg
fyrir þig, "bætti hún við.
"Nei," sagði hann, "tha'lt sjá eins og það er draughty fyrir mig."
En hún hafði lokið.
Hún þurrka hann í desultory tísku, og fór uppi, aftur strax með
hans breytast-buxurnar. Þegar hann var þurrkað hann barátta í honum
skyrta.
Þá Ruddy og glansandi, með hár á enda, og flannelette skyrtunni hans hangir yfir honum
hola-buxur, stóð hann hlýnun klæðin sem hann ætlaði að setja á.
Hann sneri sér þá að hann dró þá inni út, gosong hann þá.
"Góðvild, maður!" Hrópaði frú Morel, "fá klædd!"
"Ætti þér eins og að Clap thysen í britches eins cowd og vatni á baðkar O '?" Sagði hann
sagði. Á síðustu Hann tók af honum gryfju, buxur og
donned viðeigandi svartur.
Hann gerði allt þetta á hearthrug, eins og hann hefði gert ef Annie og þekki hana
vinir höfðu verið til staðar. Frú Morel sneri brauð í ofninum.
Síðan úr rauðu leirvörur panchion af deigi sem stóð í horni hún tók
annar handfylli af líma, vann það rétta lögun, og lækkaði því í tini.
Eins og hún væri að gera það Barker bankaði og gekk inn.
Hann var rólegur, samningur litli maðurinn, sem virtist eins og ef hann vildi fara í gegnum stein
vegg.
Svart hár hans var skorin stutt, höfuð hans var bony.
Eins og flestum miners, hann var fölur, en heilbrigt og stífum.
"Evenin, missis," sagði hann kinkaði kolli til frú Morel, og hann sæti sig við andvarp.
"Good-kvöld," svaraði hún cordially. "Made þín Tha er hæll sprunga," sagði Morel.
"Ég dunno eins og ég hef," sagði Barker.
Hann sat, eins og menn alltaf gerði í eldhúsinu Morel er, effacing sig frekar.
"Hvernig missis?" Spurði hún hann. Hann hafði sagt henni nokkurn tíma til baka:
"Við erum expectin 'okkur þriðja bara núna, þú sérð."
"Ja," hann svaraði, nudda höfuð hans, "hún heldur falleg middlin", held ég. "
"Við skulum sjá - þegar" spurði frú Morel.
"Jæja, ætti ég ekki að vera undrandi hvenær núna."
"Ah! Og hún er haldið nokkuð? "" Já, snyrtilegu. "
"That'sa blessun, að enginn hún er of sterk."
"Nei An "Ég hef gert annan kjánalegt bragð." "Hvað er það?"
Frú Morel vissi Barker myndi ekki gera neitt mjög kjánalegt.
"Ég er kominn að-út Th" markaður-poki. "" Þú getur haft minn. "
"Nei, youll 'vera' wantin það sjálfur."
"Ég skal ekki. Ég tek streng poka alltaf. "
Hún sá ákvarðað lítið Collier kaupa á dagvöru á viku og kjöt á
á föstudagskvöldum, og hún dáðist hann.
"Barker er lítill, en hann er tíu sinnum manninum sem þú ert," sagði hún við mann sinn.
Bara þá Wesson inn.
Hann var þunnur, frekar veikburða-útlit með boyish ingenuousness og aðeins heimska
bros, þrátt fyrir sjö börn hans. En kona hans var ástríðufullur kona.
"Ég sé að þú hefur kested mig," sagði hann, brosandi frekar vapidly.
"Já," svaraði Barker. Nýliðinn tók loki hans og stór hans
ull muffler.
Nef hans var komið og rauður. "Ég er hræddur um að þú ert kaldur, hr Wesson," sagði
Frú Morel. "It'sa hluti nippy," svaraði hann.
"Þá kemur að eldi."
"Nei, s'll ég hvar ég er." Bæði Colliers sat í burtu aftur.
Þeir gætu ekki framkalla til að koma á að eldstæði.
The aflinn er heilagt í fjölskylduna.
"Farið þínum vegum hægindastóll" Th 'i, "hrópaði Morel cheerily.
"Nei, þakka yer,. Ég er mjög fallega hér" "Já, komið, að sjálfsögðu," krafðist frú
Morel.
Hann stóð og fór awkwardly. Hann sat í hægindastóll Morel er awkwardly.
Það var of mikið þekkingu. En eldur gert hann sátt og samlyndi hamingjusamur.
"Og hvernig er það brjósti þínir?" Krafist Frú Morel.
Hann brosti aftur, með blá augu hans fremur sólrí***.
"Ó, það er mjög middlin," sagði hann.
"Wi 'a skrölt í henni eins og ketill-tromma," sagði Barker fljótlega.
"ÁÁÁÁ" fór frú Morel hratt við tungu hennar.
"Vissir þú að flannel singlet gert?"
"Ekki enn," sagði hann brosti. "Þá, hvers vegna ekki þú?" Segir hún hrópaði.
"Það verður komið," sagði hann brosti. "Ah, er" Doomsday "sagði Barker.
Barker og Morel voru báðir óþolinmóð af Wesson.
En þá voru þeir báðir eins og harður eins neglur, líkamlega.
Þegar Morel var næstum búinn að hann ýtti pokanum af peningum til Paul.
"Count það, drengur," spurði hann auðmýkt.
Paul sneri óþreyjufull úr bó*** sínum og blýantur, áfengi pokanum á hvolfi á
töflunni. Það var fimm pund poki af silfri,
ríki og laus peninga.
Hann taldi fljótt, sem vísað er til eftirlit--the skrifað erinda að gefa magn kola -
setja peninga í röð. Þá Barker leit við eftirlit.
Frú Morel fór uppi, og þrír menn komu til töflu.
Morel, sem húsbóndinn, sat í hægindastól sínum með bak hans til heitu eldi.
Þau tvö butties hafði kælir sæti.
Enginn þeirra taldi peninga. "Hvað höfum vér að segja Simpson var?" Spurði
Morel, og butties cavilled í eina mínútu, um afkomu dayman er.
Þá upphæð var sett til hliðar.
"An 'Bill Naylor er?" Þetta fé var einnig tekin úr umbúðunum.
Þá, því Wesson bjó í einu af húsum fyrirtækisins, og leiga hans hefði verið
dregin, Morel og Barker tók fjögur-og-sex hvor.
Og af því að glóðum Morel hafði komið, og leiðandi var stöðvuð, Barker og Wesson tók
fjögur skildinga hvor. Þá var auðvelt og hnökralaust.
Morel gaf hver þeirra fullvalda fyrr voru ekki fleiri ríki, hvert hálft
kóróna fyrr voru ekki fleiri hálf-krónur, hver er skildingur fyrr voru ekki fleiri
skildinga.
Ef það var eitthvað í lok sem vildi ekki skipta, Morel tók það og stóð
drykki. Þá þrjá menn upp og fór.
Morel scuttled út úr húsinu áður en konan hans kom niður.
Hún heyrði dyrnar loka, og niður. Hún horfði skyndilega á brauð í
ofn.
Þá glancing á borðið, sá hún peninga hana liggjandi.
Paul hafði verið að vinna allan tímann. En nú er hann fann móður sína að telja
peninga viku, og reiði hennar hækkandi,
"Ttttt!" Gekk tungu hennar. Hann hleypa brúnum.
Hann gat ekki þegar hún var kross. Hún taldi aftur.
"A fátæklegur tuttugu og fimm skildinga!" Hrópaði.
"Hversu mikið var að athuga?" "Tíu pund ellefu," sagði Paul irritably.
Hann ótti hvað var að koma.
"Og hann gefur mér scrattlin" tuttugu og fimm, sem "félagi sínu í þessari viku!
En ég þekki hann. Hann hugsar því þú ert að launin sem hann þarf ekki að
halda húsinu lengur.
Nei, allt sem hann hefur að gera með peninga hans er að guttle það.
En ég skal sýna hann! "" Oh, móðir, ekki! "Hrópaði Paul.
"Ekki það, ég ætti eins að vita?" Hrópaði.
"Ekki bera ekki aftur. Ég get ekki unnið. "
Hún fór mjög rólegur.
"Já, þetta er allt mjög vel," sagði hún, "en hvernig heldurðu að ég ætla að stjórna?"
"Ja, það mun ekki gera það allir betra að whittle um það."
"Ég vildi að vita hvað þú vilt gera ef þú hefðir það að setja upp með."
"Það mun ekki vera lengi. Hægt er að hafa peningana mína.
Látum hann fara til helvítis. "
Hann fór aftur til vinnu sína, og hún batt vélarhlíf-strengi hennar grimly.
Þegar hún var bandi hann gat ekki borið það. En nú er hann byrjaði að heimta á henni
þekkja hann.
"Þau tvö brauð efst," segir hún, "verður gert í tuttugu mínútur.
. Ekki gleyma þeim "" Allt í lagi, "Hann svaraði, og hún fór til
markaði.
Hann var einn að vinna. En venjulega mikil styrkur hans varð
óuppgerðir. Hann hlustaði á garðinn-hliðið.
Á fjórðungur-síðustu sjö kom lítið högg, og Miriam inn.
"Aleinn?" Sagði hún. "Já."
Eins og ef heima, tók hún af henni Tam-o'-shanter og langur frakki hana, hangandi þá upp.
Það gaf honum unaður. Þetta gæti verið húsi þeirra, hans og
hennar.
Þá kom hún aftur og peered yfir verk hans.
"Hvað er það?" Spurði hún. "Enn hönnun, til að skreyta efni, og
fyrir útsaumur. "
Hún beygði skamms sightedly yfir teikningar. Það pirruð honum að hún peered svo inn
allt sem var hans leita hann út. Hann fór inn í stofu og aftur með
a búnt af brúnleitt baðmull.
Vandlega þróast það, breiða hann það á gólfið.
Það reyndist vera fortjald eða portiere, fallega stencilled með hönnun á
rósir.
"Ah, hvernig falleg!" Hún hrópaði. Útbreiðslu klút, með frábæra þess
rauðleit rósir og dökk grænn stilkar, allt svo einfalt, og einhvern veginn svo vondu-útlit, setja
við fætur hennar.
Hún fór á kné hennar áður en það, dimmt krulla hana sleppa.
Hann sá hana crouched voluptuously fyrir vinnu sína, og hjarta hans slá hratt.
Skyndilega hún leit upp á hann.
"Hvers vegna er það virðist grimmt?" Spurði hún. "Hvað?"
"Það virðist tilfinning um grimmd um það," sagði hún.
"Það er Jolly gott, hvort eða ekki," svaraði hann, brjóta saman upp starfi sínu með elskhuga í
hendur. Hún hækkaði hægt og hugleiddi.
"Og hvað ætlar þú að gera við það?" Spurði hún.
"Sendu það til Liberty er. Ég gerði það fyrir móður mína, en ég held að hún myndi
fremur hafa the money. "" Já, "sagði Miriam.
Hann hafði talað við a snerta af biturð, og Miriam sympathized.
Peningar hefði verið ekkert að henni. Hann tók klút aftur inn í stofu.
Þegar hann sneri aftur er hann kastaði til Miriam minni stykki.
Það var kodda-kápa með sama hönnun.
"Ég gerði það fyrir þig," sagði hann.
Hún fingraður verk með skjálfandi höndum, og ekki tala.
Hann varð vandræðalegur. "Með því að Jove, brauðið!" Hrópaði hann.
Hann tók ofan brauðin út, tapped þeim kröftuglega.
Þeir voru gerðar. Hann setti þau á aflinn kólna.
Síðan fór hann til scullery, vætt hendur hans, ausa síðasta hvíta deigið út af
á punchion og lækkað það í bakstur-tini.
Miriam var enn laut yfir máluð klút hennar.
Hann stóð nudda bits af deigi úr höndum hans.
"Þú gerir eins og það?" Spurði hann.
Hún leit upp á hann, með dökk augun einn logi af ást.
Hann hló óþægilega. Þá tók hann að tala um hönnun.
Það var fyrir hann erfiðasti ánægju í að tala um vinnu sína til Miriam.
Öll ástríða hans, öllum sínum villt blóð, fór inn í þetta samræði við hana, þegar hann
talaði og hugsuð störf hans.
Hún leiddi hann hugmyndaflug hans. Hún skildi ekki skilja, frekar en
kona skilur þegar hún conceives barn í kviði hennar.
En þetta var líf fyrir hana og fyrir hann.
Á meðan þeir voru að tala, ung kona um tuttugu og tvö, lítil og föl, holur-
eyed, en með Hörð líta um hana, inn í herbergið.
Hún var vinur í Morel er.
"Taktu það burt," sagði Paul. "Nei, ég er ekki hætt."
Hún settist niður í hægindastóll gagnstæða Paul og Mirjam, sem voru í sófanum.
Miriam flutti smá lengra frá honum.
The room was heitt, með lykt af nýju brauði.
Brown, stökkt brauð stóð á eldstæði.
"Ég ætti ekki að hafa búist við að sjá þig hér í nótt, Miriam Leivers," sagði Beatrice
óguðlega. "Hvers vegna ekki?" Möglaði Miriam huskily.
"Hvers vegna, við skulum líta á skóna."
Miriam var óþægilega enn. "Ef Tha skiptir Tha durs'na," hló
Beatrice. Miriam setti fætur undir kjól hennar.
Stígvélin hennar hafði það hinsegin, irresolute, frekar sorglegt að líta um þá, sem
sýndi hvernig sjálf-meðvitund og sjálf-tortryggin hún var.
Og þeir voru þakinn drullu.
"Glory! Þú ert jákvæð muck-hrúga, "sagði
Beatrice. "Hver hreinsar stígvél?"
"Ég hreinn þá sjálfur."
"Þá vildi starf," sagði Beatrice. "Það myndi ha 'taka a einhver fjöldi af mönnum til að ha"
leiddi mig niður hér í nótt. En ást hlær á seyru, er það ekki,
'Postle önd mína? "
"Meðal annars," sagði hann. "Æ, Drottinn! ætlar þú að spretta erlend
tungumálum? Hvað þýðir það, Miriam? "
Það var fínn kaldhæðni í síðasta spurning, en Miriam ekki sjá það.
"" Meðal annars "Ég trúi," sagði hún auðmýkt.
Beatrice setja tungu hennar milli tanna hennar og hló óguðlega.
"'Ma' Postle?" Hún endurtekin.
"Ert þú átt ást hlær við mæður og feður, og systur og bræður, og menn
vinum og Lady vinir, og jafnvel á b'loved sjálfur? "
Hún hefur áhrif miklu sakleysi.
"Í raun, það er eitt stórt bros," svaraði hann. "Upp ermi hennar," Postle Morel - þú trúir
mig, "sagði hún, og hún fór í annað springa af óguðlega, hljóður hlátur.
Miriam sat hljóður, dreginn upp sjálf.
Sérhver einn af vinum Páls glaður taka hliðum gegn henni, og hann fór henni
í lurch - virtist nánast hafa eins konar hefnd yfir hana þá.
"Ertu ennþá í skólanum?" Spurði Mirjam á Beatrice.
"Já." "Þú hefur ekki haft fyrirvara, þá?"
"Ég býst við að það um páskana."
"Er það ekki ansi skömm, að snúa þér burt bara af því að þú ekki standast prófið?"
"Ég veit ekki," sagði Beatrice coldly. "Agatha segir þú ert svo gott sem allir kennara
hvar sem er.
Það virðist mér fáránlegt. Ég velti því hvers vegna þú ekki standast. "
"Stutt á heila, ha, 'Postle?" Sagði Beatrice stutta stund.
"Aðeins gáfur að bíta við," svaraði Paul, hlæja.
"Óþægindi" hún hrópaði, og springing úr sæti sínu, hljóp hún og Hnefaleikar eyru hans.
Hún hafði fallega litla hendur.
Hann hélt úlnliði hennar á meðan hún glímdi við hann.
Á síðasta hún braut ókeypis og greip tvö handfylli af þykkum, hans dökk brúnt hár,
sem hún hristi.
"Beat!" Sagði hann, þegar hann dró hárið beint með fingrunum.
"Ég hata þig!" Hún hló af gleði.
"Mind!" Sagði hún.
"Ég vil sitja við hliðina á þér." "Ég vil sem sannfæringarstig vera nágrannar með ***,"
sagði hann, þó að staður fyrir hana milli hans og Mirjam.
"Did það ruffle nokkuð hár hans, þá" hún hrópaði, og með henni hár-greiða, greiddar hún
hann beint. "Og ágætur lítill yfirvaraskegg hans!" Segir hún
hrópaði.
Hún halla höfðinu aftur og greiddar ungu kamp sinn.
"It'sa vondu yfirvaraskegg, 'Postle," sagði hún.
"It'sa rauður fyrir hættu.
Hefur þú fengið einhver af þeim sígarettum? "Hann kippti honum sígarettu-mál úr hans
vasa. Beatrice leit inni það.
"Og ímynda mér að hafa á síðustu cig Connie er.," Sagði Beatrice, setja málið á milli
tennur hennar. Hann hélt kveikt passa við hana, og hún puffed
daintily.
"Takk svo mikið, elskan," sagði hún mockingly.
Það gaf henni vonda gleði. "Heldur þú að hann gjörir það fallega,
Miriam? "Spurði hún.
"Ó, mjög!" Sagði Miriam. Hann tók sígarettu fyrir sig.
"Ljós, gamall drengur?" Sagði Beatrice, halla sígarettu hana á hann.
Hann beygði áfram henni ljós sígarettu sína í hennar.
Hún var winking á hann eins og hann gerði svo.
Miriam sá augu hans skjálfandi með spellvirki, og fullur hans, næstum andlaus,
munni quivering. Hann var ekki sjálfur, og hún gat ekki borið
það.
Eins og hann var nú, hafði hún ekki sambandi við hann, hún gæti eins vel ekki hafa verið til.
Hún sá sígarettu núna á fullu rautt hans varir.
Hún hataði þykkt hár sitt fyrir að vera steypast laus á enni hans.
"Sweet strákur!" Sagði Beatrice, áfengi upp höku hans og gefa honum smá koss á
kinn.
"Ég s'll kyssa þig aftur, Beat," sagði hann. "Tha wunna!" Hún giggled, stökk upp og
að fara burtu. "Er hann ekki shameless, Miriam?"
"Quite," sagði Miriam.
"Við the vegur, þú ert ekki gleyma brauð?"
"Með því að Jove!" Hrópaði hann, flinging opna ofninn hurð.
Út puffed í bláleitt reyk og lykt af brenndu brauði.
"Oh, golly!" Hrópaði Beatrice, að koma til hlið hans.
Hann crouched fyrir ofninn, peered hún yfir öxlina á honum.
"Þetta er það sem kemur af algleymi af ást, drengur minn."
Paul var ruefully fjarlægja brauðin.
Einn brann svartur á heitu hlið, annar var erfitt eins og múrsteinn.
"Poor mater!" Sagði Paul. "Þú vilt flottur það," sagði Beatrice.
"Ná mér múskat-grater."
Hún raða brauðinu í ofn. Hann færði grater, og hún rifinn í
brauð á dagblaði á borðinu. Hann setti hurðirnar opnast að blása í burtu
lykt af brenndu brauði.
Beatrice rifinn í burtu, puffing sígarettu hennar, bank á kol af
fátæ*** brauð. "Orð mín, Miriam! þú ert í fyrir það með þessum
tíma, "sagði Beatrice.
"I!" sagði Miriam í undrun. "Þú vilt betra að vera farið þegar móðir hans kemur
inn Ég veit hvers vegna konungur Alfred brenndi kökur.
Nú sé ég það!
'Postle myndi festa upp saga um verk hans gera hann gleyma, ef hann hélt að það væri
þvo.
Ef þessi gamla kona var kominn í svolítið fyrr, myndi hún hafa Hnefaleikar eyru brazen hlutur er
sem gerði algleymi, í stað lélegrar Alfred er. "
Hún giggled sem hún skafa í brauði.
Jafnvel Miriam hló þrátt fyrir sig. Paul mended eldinn ruefully.
Garðinum hliðið heyrðist til ***. "Quick!" Hrópaði Beatrice, sem gefur Páll
skafa brauði.
"Hula það upp á rö*** handklæði." Paul horfið inn í scullery.
Beatrice blés skyndilega scrapings hana í eldinn, og settust innocently.
Annie kom springa inn
Hún var skyndilega, alveg klár ung kona. Hún deplaði augunum í sterkt ljós.
"Lykt af brennandi!" Hrópaði. "Það er sígarettur," svaraði Beatrice
demurely.
"Hvar er Paul?" Leonard hafði fylgt Annie.
Hann hafði lengi grínisti andlit og blá augu, mjög sorglegt.
"Ég geri ráð fyrir að hann er vinstri þér að leysa það milli þín," sagði hann.
Hann kinkaði kolli sympathetically að Mirjam, og varð varlega sarcastic á Beatrice.
"Nei," sagði Beatrice, "hann er farinn burt með númer níu."
"Ég hitti bara númer fimm spyrja fyrir hann," sagði Leonard.
"Já - we're að fara að deila honum upp eins og barn Salómons," sagði Beatrice.
Annie hló. "Ó, Ay," sagði Leonard.
"Og hver hluti ættir þú að hafa?"
"Ég veit ekki," sagði Beatrice. "Ég læt alla aðra velja fyrst."
"An 'þú vilt hafa leavings, eins?" Sagði Leonard, snúa upp grínisti andlit.
Annie var að horfa á ofninum.
Miriam sat hunsuð. Paul inn.
"Þetta bread'sa fínt sjón, Paul okkar," sagði Annie.
"Þá ættir þú að hætta að" líta eftir því, "sagði Paul.
"Þú átt þú ættir að gera það sem þú ert að útreikningur að gera," svaraði Annie.
"Hann ætti, ætti hann ekki!" Hrópaði Beatrice.
"Ég held s'd að hann hefði fengið nóg á hönd," sagði Leonard.
"Þú átt illa ganga, það hafið þér ekki, Miriam?" Sagði Annie.
"Já - en ég hafði verið í alla vikuna -"
"Og þú vildir a hluti af a breyting, eins og:" insinuated Leonard vel.
"Jæja, þú getur ekki verið fastur í húsinu að eilífu," Annie samið.
Hún var alveg amiable.
Beatrice dró á kápu hennar, og fór út með Leonard og Annie.
Hún vildi hitta eigin drengur hennar. "Ekki gleyma því að brauð, Paul okkar," hrópaði
Annie.
"Good-nótt, Miriam. Ég held ekki að það muni rigna. "
Þegar þeir voru allir farnir, Paul sótti swathed brauð, opnaði pakkann það og kannað það
því miður.
"It'sa sóðaskapur!" Sagði hann. "En," svaraði Miriam óþreyjufull, "hvað
það er, eftir allt -. twopence, ha'penny "" Já, en - það er mater er dýrmætur
bakstur, og hún verður að taka það til hjarta.
Hins vegar er það ekki gott að angra. "Hann tók brauðið aftur í scullery.
Það var smá fjarlægð milli hans og Mirjam.
Hann stóð jafnvægi á móti henni fyrir nokkrum augnablikum að íhuga, hugsa um hann
hegðun með Beatrice. Hann fannst sekur inni sjálfum sér, en samt
glaður.
Fyrir sumir inscrutable sö*** þjónaði Miriam rétt.
Hann var ekki að fara að iðrast. Hún undraðist hvað hann var að hugsa um eins og hann
stóð stöðvaðar.
Þykkt hárið hans var steypast yfir enni hans.
Hvers vegna gæti hún ýta aftur fyrir hann, og fjarlægja merki um greiða Beatrice er?
Hvers vegna gæti hún ýtir ekki líkama hans með báðum höndum sínum.
Það virtist svo fyrirtæki, og allar Whit lifandi. Og hann vildi láta aðrar stelpur, af hverju ekki hún?
Skyndilega hann byrjaði í lífinu.
Það gerði örvamæli hana næstum með skelfingu eins og hann ýtti hratt hárið á enni hans
og kom til hennar. "Half-Undanfarin átta!" Sagði hann.
"Við vilt betri peninginn upp.
Hvar er franska þinn? "Miriam shyly og frekar beisklega framleitt
hennar æfa-bók. Í hverri viku hún skrifaði fyrir hann einhverskonar
dagbók innra lífi hennar, í eigin franska hennar.
Hann hafði fundið þetta var eina leiðin til að fá hana til að gera verk.
Og dagbók hennar var að mestu ást-bréf.
Hann myndi lesa hana núna, hún fannst eins og sögu sál hennar voru að fara að vera desecrated
af honum í núverandi skap hans. Hann sat við hliðina á henni.
Hún horfði hendinni, fyrirtæki og hlý, nákvæmlega sindur verk hennar.
Hann var að lesa aðeins franska, hunsa sál hennar sem var þarna.
En smám saman hendinni gleymdi starf sitt.
Hann las í þögn, hreyfingarlaus. Hún quivered.
"" Ce matin les oiseaux m'ont eveille, "las hann.
"" Il faisait Encore un crepuscule.
Mais la Petite fenetre de MA Chambre etait bleme, et puis, jaune, et tous les oiseaux
du Bois eclaterent dans un Chanson vif et resonnant.
Toute l'Aube tressaillit.
J'avais Reve de énumérés. Est-CE Que énumérés voyez aussi l'Aube?
Les oiseaux m'eveillent Presque tous les matins, et toujours Il ya quelque kusu de
terreur Dans Le CRI des grives.
Il Est si Clair - '"Miriam sat tremulous, hálf skammast.
Hann var alveg enn, að reyna að skilja.
Hann vissi bara að hún elskaði hann.
Hann var hræddur um ást hennar til hans. Það var of gott fyrir hann, og hann var
ófullnægjandi. Eigin ást hans var að kenna, ekki hennar.
Skammast sín, leiðrétta hann verk sín, auðmýkt að skrifa yfir orðum hennar.
"Sjáðu," sagði hann hljóðlega, "the fortíð participle samtengd með avoir sammála
með beinni mótmæla þegar það undanfari. "
Hún laut áfram, reyna að sjá og skilja.
Frjáls, hún fínn krulla tickled andlit hans. Hann byrjaði eins og ef þeir hefðu verið Red Hot,
shuddering.
Hann sá hana peering fram á síðunni, rauð varir hennar skildu piteously, svarta hárið
springing í fínu þræðir yfir Tawny, hún Ruddy kinn.
Hún var lituð eins og granatepli fyrir auðlegð.
Anda hans kom stutt og hann horfði á hana. Skyndilega hún leit upp á hann.
Dökk augu hennar voru nakin með ást sína, hræddir og þrá.
Augun líka, voru dökk, og þeir meiða hana.
Þeir virtust húsbónda sínum.
Hún missti alla sína sjálf-stjórna, var óvarinn í ótta.
Og hann vissi, áður en hann gat kyssa hana, hann þarf að keyra eitthvað af sjálfum sér.
Og snerta hata henni stiklar aftur inn í hjarta hans.
Hann sneri aftur að æfa hana. Skyndilega hann henti niður blýant, og var
í ofn í stökk, snúa brauð.
Því Miriam hann var of fljótur. Hún byrjaði kröftuglega, og það meiða hana með
raunverulegur sársauki. Jafnvel hvernig hann crouched fyrir ofninn
meiða hana.
Það virtist vera eitthvað grimmur í það, eitthvað grimmt í Swift hvernig hann setti
brauð úr tins, caught upp aftur.
Ef aðeins hann hefði verið blíður í hreyfingum hans að hún hefði fundið svo mikið og heitt.
Eins og það var, hún var sárt. Hann sneri aftur og lokið æfingu.
"Þú hefur staðið sig vel í þessari viku," sagði hann.
Hún sá að hann var flattered af dagbók hennar. Það var ekki greiða hana að fullu.
"Þú virkilega blómstra út stundum," sagði hann.
"Þú ættir að skrifa ljóð."
Hún lyfti höfði hennar með gleði, svo hún hristi það mistrustfully.
"Ég treysti ekki sjálfum mér," sagði hún. "Þú ættir að reyna!"
Aftur hún hristi höfuðið.
"Eigum við að lesa, eða er það of seint?" Spurði hann.
"Það er seint - en við getum lesið bara smá," segir hún bað.
Hún var í raun að fá nú mat fyrir lífi sínu í næstu viku.
Hann gerði afrit Baudelaire hennar "Le Balcon". Og hann las hana fyrir hana.
Rödd hans var mjúkur og caressing, en vaxandi næstum grimmur.
Hann hafði þann hátt að lyfta vörum hans og sýna tennur hans, ástríðufullur og
beisklega, þegar hann var miklu flutt.
Þetta gerði hann núna. Það gerði Miriam finnst eins og ef hann væri tróð
á henni. Hún þorði ekki að líta á hann, en sat með henni
höfuð hneigði.
Hún gat ekki skilið hvers vegna hann varð að stíga slík mannþröng og heift.
Það gerði skammarlega hana. Hún var ekki eins og Baudelaire, á heildina litið -
né Verlaine.
"Sjá söng sinn á Yon sviði ein hálendinu lass."
Það nærist hjarta hennar. Svo gerði "Fair Ines".
Og -
"Það var falleg kvöld, logn og hreint, og andardráttur heilög rólega eins og nunna."
Þetta voru eins og sjálfa sig. Og það var hann, sagði í hálsinum á honum
beisklega:
". Tu Te rappelleras la beaute des gælir" var Ljóðið lokið, hann tók brauðið
út úr skápnum, raða þeim brenna brauðin neðst á panchion, góða
sjálfur efst.
The desiccated brauð hélst swathed upp í scullery.
"Mater þarf ekki vita fyrr en morguninn," sagði hann. "Það mun ekki styggja hana svo mikið þá miðað við
nótt. "
Miriam leit í bookcase, sá hvað póstkort og bréf sem hann hafði fengið, sá
Hvaða bækur voru. Hún tók einn sem hafði áhuga honum.
Og hann sneri niður gas og þeir setja af stað.
Hann hafði ekki vandræði að læsa dyrunum. Hann var ekki heim aftur fyrr en korter í
ellefu.
Móðir hans var sæti í klettur-stól. Annie, með reipi um hárið hangandi niður hana
aftur áfram sitja á lágum stól fyrir eldi, olnboga hennar á kné hennar,
gloomily.
Á töflunni stóð að brjóta brauðið unswathed.
Paul inn frekar mæði. Enginn talaði.
Móðir hans var að lesa litla heimamaður dagblað.
Hann tók burt feld sinn og fór að setjast á sófa.
Móðir hans flutti curtly hliðar til að láta hann fara.
Enginn talaði. Hann var mjög óþægilegt.
Fyrir nokkrum mínútum að hann sat að þykjast lesa blað sem hann fann á borðinu.
Þá - "Ég gleymdi að brauð, móðir," sagði hann.
Það var ekkert svar frá annaðhvort konu.
"Jæja," sagði hann, "það er bara twopence ha'penny.
Ég get borgað þér fyrir það. "Being reiður, setti hann þrjár smáaurarnir á
borð og renna þá í átt móður sinni.
Hún sneri sér höfuðið. Munni hennar var lokað vel.
"Já," sagði Annie, "þú veist ekki hvernig illa móðir mín er!"
Stúlkan sat glápa glumly í eldinn.
"Af hverju er hún illa?" Spurði Paul, í overbearing leiðar sinnar.
"Ja!" Sagði Annie. "Hún gæti varla komast heim."
Hann leit vel á móður hans.
Hún leit illa. "Hvers vegna gátum þú færð varla heim?" Spurði hann
hennar, enn verulega. Hún vildi ekki svara.
"Ég fann hana hvít sem lak sitja hér," sagði Annie, með tillögu
tár í rödd hennar. "Ja, hvers vegna?" Kröfðust Paul.
Brows hans voru prjóna, augu hans dilating ástríðufullur.
"Það var nóg til að styggja neinn," sagði frú Morel "faðmast þeir bögglar - kjöt, og
grænt-matvörur, og a par af gardínur - "
"Ja, hvers vegna þú faðma þá, þú þarft ekki að hafa gert."
"Þá sem vilja?" "Let Annie sækja kjöt."
"Já, og ég myndi sækja kjöt, en hvernig ég var að vita.
Þú varst burt með Mirjam, í stað þess að vera í þegar móðir mín kom. "
"Og hvað var málið með þig?" Spurði Paul móður hans.
"Ég geri ráð fyrir að það er hjarta mitt," svaraði hún. Vissulega hún leit bláleit umferð
munni.
"Og hefur þú fundið það áður?" "Já - nógu oft".
"Þá hvers vegna hefur þú ekki sagt mér -? Og hvers vegna hefur þú ekki séð lækni?"
Frú Morel færst í stólnum sínum, reið með honum til hectoring hans.
"Þú vilt aldrei taka eftir neinu," sagði Annie. "Þú ert of áhugasamir um að vera burt með Miriam."
"Ó, ég - og allir verri en þú með Leonard?"
"Ég var í á 09:45." Það var þögn í herberginu um tíma.
"Ég ætti að hafa hugsað," sagði frú Morel beisklega, "að hún myndi ekki hafa eigin
þú svo alveg að brenna í heild ovenful af brauði. "
"Beatrice var hér eins og heilbrigður eins og hún."
"Mjög líklegt. En við vitum hvers vegna brauð er gott. "
"Hvers vegna?" Hann blikkljós. "Vegna þess að þú varst engrossed með Miriam"
svaraði Frú Morel harðlega.
"Ó, mjög vel - þá var það ekki" svaraði hann úrillur.
Hann var nauðir og skammarlega. Hald á pappír, tók hann að lesa.
Annie, blússa hennar unfastened, löngu reipi hennar hár brenglaður í plait, gekk upp
að sofa, birtingar honum mjög Curt góða nótt. Paul sat þykjast að lesa.
Hann vissi móðir hans vildi upbraid honum.
Hann vildi líka að vita hvað hefði gert illa hana, því að hann var órótt.
Svo í stað þess að keyra í burtu að sofa, eins og hann hefði viljað gera, sat hann og beið.
Það var spenntur þögn.
Klukkan merkt hátt. "Þú vilt betur fara að sofa áður en faðir þinn
kemur inn, "sagði móðir harkalega. "Og ef þú ætlar að hafa nokkuð að
borða, þú vilt betri fá það. "
"Ég vil ekki neitt." Það var siðvenja móðir hans að leiða hann
sumir trifle fyrir kvöldmat á föstudagskvöld, um nóttina af lúxus fyrir Colliers.
Hann var of reiður til að fara og finna það í búri í nótt.
Þetta móðgaði hana.
"Ef ég vildi þú að fara í Selby á föstudagskvöld, ég get ímyndað vettvangur," sagði frú
Morel. "En þú ert aldrei of þreytt til að fara ef hún
mun koma fyrir þig.
Nei, þú vilt hvorki borða né drekka þá. "
"Ég get ekki látið hana fara einn." "Get ekki?
Og hvers vegna gerir hún kemur? "
". Ekki vegna þess að ég spyr hana" "Hún kemur ekki án þess að þú vilt hana -"
"Jæja, hvað ef ég vil hana -" svaraði hann. "Hvers vegna, ekkert, ef það væri skynsamlegt eða
sanngjarn.
En að fara trapseing þar upp tugi kílómetra í drullu, koma heim á miðnætti,
og fékk að fara til Nottingham í morgun-- "
"Ef ég hefði ekki, vilt þú vera alveg sama."
"Já, ætti ég, því það er ekkert vit í því.
Er hún svo heillandi að þú verður að fylgja henni allt sem leið? "
Frú Morel var beisklega sarcastic.
Hún sat enn með afstýra andlit, strjúka með Rhythmic, *** hreyfingu, svarta
sateen af svunta hennar. Það var hreyfing sem meiða Páll að sjá.
"Ég eins og hana," sagði hann, "en -"
"Eins og hana!" Sagði frú Morel, í sömu napur tónum.
"Svo líst mér sem þú vilt ekkert og enginn annar.
Það er hvorki Annie, né mig, né einhver nú fyrir þig. "
"Hvað bull, móðir - þú veist ég elska hana - ég - ég segi þér að ég elski hana -
hún er ekki einu sinni ganga með hönd mína, því ég vil ekki hana. "
"Þá hvers vegna fljúga þér við hana svo oft?"
"Ég vil tala við hana - ég sagði aldrei að ég gerði það ekki.
En ég elska hana. "" Er enginn annar til að tala við? "
"Ekki um það við tölum um.
There'sa fullt af hlutum sem þú ert ekki áhuga á, að - "
"Hvað þá?" Frú Morel var svo ákafur að Paul byrjaði
í pant.
"Hvers vegna - mála - og bækur. Þú hefur ekki sama um Herbert Spencer. "
"Nei," var dapur svara. "Og þú munt ekki á mínum aldri."
"Jæja, en ég núna - og Miriam er -"
"Og hvernig veistu," frú Morel blikkljós defiantly, "að ég ætti ekki.
Ert þú alltaf að reyna mig! "
"En þú ert ekki, mamma, þú veist að þú hefur ekki sama hvort skreytingar mynd eða ekki;
þú er alveg sama hvaða hætti það er inn "" Hvernig þú veist að ég er ekki sama?
Ert þú alltaf að reyna mig?
Ert þú alltaf tala við mig um þetta, til að reyna? "
"En það er ekki það sem skiptir máli fyrir þig, móðir, þú veist ekki er ekki."
"Hvað er það þá - hvað er það þá sem skiptir máli við mig" hún blikkljós.
Hann prjónað Brows hans með sársauka. "Þú ert gamall, móður, og við erum ung."
Hann þýddi aðeins að hagsmunir hennar aldri voru ekki hagsmuni hans.
En hann áttaði þeirri stundu er hann hafði talað, að hann hafði sagt rangt hlutur.
"Já, ég veit það vel - ég er orðinn gamall.
Og þess vegna ég megi standa til hliðar, ég hef ekkert meira að gera með þér.
Þú vilt bara að ég bíða á þig - restin er fyrir Miriam ".
Hann gat ekki bera það.
Dragast hann áttaði sig á að hann væri líf hennar.
Og jú, hún var helsta hlutur til hans, eina æðsta hlutur.
"Þú veist það er ekki, móðir, þú veist það er ekki!"
Hún var flutt á brjósti eftir gráta hans. "Það lítur mikið eins og það," sagði hún,
helmingur að setja til hliðar örvæntingu hennar.
"Nei, mamma - ég virkilega elskar ekki hana. Ég tala við hana, en ég vil koma heim til
þér. "Hann hafði tekið burt kraga hans og binda, og
hækkaði, ber-throated, að fara að sofa.
Eins og hann laut að kyssa móður sína, kastaði hún örmum hennar um háls honum, byrgði andlit hennar á
öxl hans og hrópaði, í whimpering rödd, svo ólíkt eigin henni að hann writhed í
kvöl:
"Ég get ekki borið hana. Ég gæti látið aðra konu - en ekki hana.
Hún hafði leyfi mér ekkert pláss, ekki hluti af herbergi - "
Og þegar hann hataði Miriam beisklega.
"Og ég hef aldrei - þú veist, Paul - I've aldrei hafði maðurinn - ekki raunverulega -"
Hann strauk hárið móður sinnar, og munnur hans var á hálsi hennar.
"Og hún exults svo í að taka þig frá mér - hún er ekki eins og venjuleg stúlka."
"Ja, ég elska hana, móðir," sagði hann Möglaði, hneigja höfuð hans og fela honum
augun á öxlinni í eymd.
Móðir hans kyssti hann lengi, brennandi koss. "Drengur minn!" Sagði hún í rödd skjálfandi
með ástríðufullur ást. Án þess að vita, strauk hann blíðlega hana
andlit.
"Það," sagði móðir hans, "nú fara að sofa. Þú verður svo þreyttur í morgun. "
Þegar hún talaði hún heyrði eiginmaður hennar koma.
"Það er faðir þinn - nú fara."
Skyndilega hún leit á hann nánast eins og ef í ótta.
"Kannski ég eigingjarn. Ef þú vilt hana, taka hana, drengur minn. "
Móðir hans var svo skrítið, Paul kyssti hana, skjálfti.
"Ha - móðir" sagði hann hljóðlega. Morel kom inn, ganga ójafnt.
Húfu hans var yfir eitt horn af auga hans.
Hann jafnvægi í dyrunum. "Á skaði þinn aftur?" Sagði hann
venomously.
Tilfinning Frú Morel er breytt í einu hata af drunkard höfðu komið í því
yfir hana. "Á allir hlutfall, það er edrú," sagði hún.
"H'm - h'm! h'm - h'm "hann sneered.
Hann fór inn í leið, hengdur upp hattinn og feld.
Og þeir heyrðu hann fara niður þrjú skref í búri.
Hann sneri aftur með stykki af svínakjöti-baka í hnefa sínum.
Það var það sem frú Morel hafði keypt fyrir son sinn.
"Heldur var að kaupa fyrir þig.
Ef þú getur gefið mér meira en tuttugu og fimm skildinga, ég er viss um að ég ætla ekki að kaupa
þú svínakjöt-baka til efni, eftir að þú hefur swilled a bellyful af bjór. "
"Wha-á -! Wha-á" snarled Morel, toppling í jafnvægi hans.
"Wha-á - ekki fyrir mig"
Hann horfði á stykki af kjöti og skorpu, og skyndilega, í grimmur spurt af skapi,
henti henni í eldinn. Paul byrjaði að fætur hans.
"Waste eiga dótið þitt!" Hrópaði hann.
"Hvað - hvað" skyndilega hrópaði Morel, stökk upp og clenching hnefi hans.
"Ég skal sýna yer, yer ungt Plötusnúðurinn!" "Allt í lagi!" Sagði Paul viciously, setja
höfuð hans á annarri hliðinni.
"Sýndu mér!" Hann vildi á þeirri stundu miklar fjárhæðir hafa elskað
að hafa smack á eitthvað. Morel var hálf Crouching, greipar upp, tilbúinn
að vori.
Ungi maðurinn stóð, brosandi með vörum sínum. "Ussha!" Hvæsti faðir, högg umferð
með mikla högg rétt framhjá andlit sonar síns.
Hann þorði ekki, jafnvel þó svo nálægt, virkilega snerta ungur maður, en swerved tomma
í burtu.
"Right!" Sagði Paul, augu hans á hlið munni föður síns, þar sem í öðru
augnablik hnefi hans hefði högg. Hann ached fyrir það högg.
En hann heyrði dauft stynja aftan frá.
Móðir hans var dauðans föl og dökk á munninn.
Morel var að dansa upp til að bera annað blása.
"Faðir!" Sagði Paul, svo að orð hringdi.
Morel byrjaði, og stóð á athygli. "Móðir" moaned drengurinn.
"Móðir" Hún fór að glíma við sjálfa sig.
Opna augun horfði á hann, þótt hún gæti ekki hreyft.
Smám saman var hún að koma til sjálf.
Hann lagði hana niður á sófanum og hljóp uppi fyrir smá viskí, sem á síðasta
hún gæti sopa. Tár voru hoppaði niður andlit hans.
Eins og hann kneeled fyrir framan hana hann gerði ekki gráta, en tárin runnu niður andlit hans
fljótt.
Morel, hinum megin í herberginu, sat með olnboga sínum á kné auðsær
yfir. "Hvað er-mál með" ER? "Spurði hann.
"Daufur!" Svaraði Paul.
"H'm!" Aldraðir maðurinn byrjaði að unlace hilluna.
Hann lenti á að sofa. Síðast berjast hans var barist í þeim heima.
Paul kneeled það, strjúka hönd móður sinnar.
"Ekki vera léleg móðir - áttina að illa" sagði hann tíma eftir tíma.
"Það er ekkert, drengur minn," sagði hún Möglaði.
Á síðasta hann reis, sóttur í stórum stykki af kolum og raked eldinn.
Hann ruddi herbergi, setja allt beint, lagði það í morgunmat,
og færði kerti móður sinnar.
"Getur þú ferð að sofa, móður?" "Já, ég kem."
"Sofa hjá Annie, móður, ekki með honum." "Nei Ég sofa í eigin rúmi mínu. "
"Ekki sofa hjá honum, móðir."
"Ég sofa í eigin rúmi mínu." Hún stóð, og hann sneri út gas, þá
fylgdi henni vel uppi, vopnaður kerti hennar.
Á löndun hann kyssti nærri henni.
"Good-nótt, móðir." "Good-nótt!" Sagði hún.
Hann ýtt andlit sitt á kodda í reiði eymd.
Og enn, einhvers staðar í sál hans, var hann í friði því að hann elskaði enn móður sinni
best. Það var bitur friði störfum.
Viðleitni föður hans til leitar sátta honum næsta dag var mikill niðurlæging fyrir hann.
Allir reyndu að gleyma sögunnar.