Tip:
Highlight text to annotate it
X
Árið 1607...
sigldum við yfir hafið...
fyrir frægðina, guð og gull
og ***íuhlutafélagið.
Vesturheimur er
sem himnaríki.
Við verðum öll
rík og frijáls...
eða það sögðu þeir
hjá ***íufélaginu.
Það sögðu þeir
hjá ***íufélaginu.
Fyrir frægðina, guð og gull
og ***íuhlutafélagið.
Hífiið upp fallbyssuna!
Er þetta Smith?
- Þetta er hann, gamli sæúlfurinn.
John Smith skipstjóri? Ég hef
heyrt ótrúlegar sögur um hann.
Kemurðu með í þessa ferð?
- Auðvitað.
Öðruvísi verður ekki
hægt að berjast við indíána.
Það er rétt. Þið fáið ekki
einir að hafa alla ánægjuna.
Áströndum ***íu...
liggja demantar
eins og drasl.
Þar renna silfurárnar...
og ég finn mola
handa Mínu...
og annan handa mér.
Afganginn fær
***íuhlutafélagið.
Það er frægðin, guð og gull...
og hlutafélagið ***ía.
Herðið á dragreipinu!
Áfram, félagar!
Varið ykkur!
Fljótir.
Sjórinn gengur yfiir skipið!
Gættu þín, Thomas!
John!
Komdu hingað niður!
Fallbyssurnar eru
að losna.
Rifiið toppseglið!
Haltu stefnunni.
Þetta er í lagi.
Bindum hana niður.
Biðjið fyrir ykkur!
Gáið að ykkur!
- Forðið ykkur!
Gættu þín, Thomas!
Hjálp!
Maður fyrir borð!
Hjálp!
- Haltu stefnunni. Hann er dáinn.
Losið festinálarnar!
Smith!
Ertu brjálaður?
Bíddu, Thomas,
ég náði taki á þér.
Kaðallinn!
Takið á, drengir.
Togið.
Notið bakvöðvana!
Togið!
Haldið ykkur!
Þú ert heppinn,
drengur minn.
Þetta var hressandi.
Vel af sér vikið, Smith.
Þið mynduð auðvitað
gera þetta fyrir mig.
Vissulega.
- Að sjálfsögðu.
Svo sannarlega.
Eru erfiiðleikar á þilfarinu?
Ratcliffe landstjóri.
- Thomas féll fyrir borð.
Hann bjargaðist sem betur fór.
Vel af sér vikið, Smith.
- Þakka þér fyrir.
Missið ekki kjarkinn.
Við komum brátt til Vesturheims.
Munið eftir því
sem bíður okkar þar.
Frelsi.
Velmegun.
Og mestu ævintýri
sem við getum komist í.
Þið eruð bestu sjómenn
Englands og ekkert...
rok, rigning
eða blóðþyrstir villimenn...
getur hindrað för okkar.
Haldið áfram, piltar.
Örvandi ræða, herra.
Ég er viss um að mennirnir
eru mjög kátir.
Vonandi. Ég þarf að láta
þessa heimsku kotbændur...
grafa upp gull fyrir mig,
ekki satt?
Þessi Vesturheimur
verður frábær.
Ég fiinn mikið gull,
reisi mér stórt hús...
og ef indíáni reynir að stöðva
mig skýt ég hann.
Hugsaðu bara um að fiinna auðæfiin.
Láttu mig um villimennina.
Verða þeir erfiiðir?
- Smith verður þeim enn erfiiðari.
Við drepum einn indíána
eða kannski tvo eða þrjá.
Það eru hraustir og hugrakkir menn
hjá ***íufélaginu.
Hvernig er umhorfs
í Vesturheimi?
Líklega eins og
í öðrum heimum.
Ég hef séð mörg hundruð
nýja heima.
Hvað gæti verið frábrugðið
við þennan heim?
Það er frægðin, guð og gull...
og ***íuhlutafélagið.
Jafnt og þétt
sem trumbusláttur...
og söngur við
flautuundirleik...
koma árstíðir og fara.
Þeim fylgja kornuppskera
og ávextir.
Vötnin eru gÓð og hrein.
Í þeim syndir
styrjan stÓra.
Sáum kÚrbít
og skerum upp baunir.
Allt það sem mÓðir
jörð gefur.
Mikli andi,
hlÝddu á söng okkar.
Hjálpaðu okkur að halda
í fornar hefðir.
Láttu eldinn
helga lifa.
Vertu í samræmi
meðan við lifum.
Árstíðir koma og fara...
jafnt og þétt
sem trumbusláttur.
Sáum plÓmufræjum
og uppskerum plÓmur...
jafnt og þétt
sem trumbusláttur.
Það er gott að vera
kominn heim.
Vinir mínir.
Massavómekkar hafa
verið sigraðir.
Bræður okkar hjálpuðu okkur
að gera þorpin okkar örugg.
Endurkoma ykkar vekur
mikla gleði.
Sjáðu brosin á öllum
andlitunum.
En ég sé ekki eitt
brosandi andlit.
Hvar er dóttir mín?
Þú veist að Pocahontas hefur
skapferli móður sinnar.
Hún fer hvert sem
vindurinn feykir henni.
Pocahontas!
Faðir þinn er kominn aftur.
Komdu hingað niður!
Hann er kominn, Flökt.
Komdu, Míkó.
Nei!
Ekki þannig.
Sýndarstelpa.
Pocahontas?
Er allt í lagi?
Erum við ekki orðin of gömul
til að vera með svona leiki?
Hjálpaðu mér að snúa
þessu við.
Hvað varstu að gera þarna uppi?
- Að hugsa.
Míkó!
Um drauminn.
Ertu búin að átta þig á honum?
Hann táknar eitthvað
en ég veit ekki hvað.
Þú ættir að spyrja
föður þinn.
Kannski ætti ég að gera það.
Hættu þessu, Flökt.
Hættu þessum leikaraskap.
Við verðum að fara til baka.
Óvinur okkar
var harðákveðinn.
Bardaginn stóð frá sólarupprás
þar til fór að skyggja.
Okkar menn börðust vel
en Kokkúm var djarfastur.
Hann barðist af grimmd
bjarndýrsins.
Hann er svo laglegur.
Ég er einkum hrifiin
af brosinu hans.
Hann felldi alla óvini
sem urðu á leið hans.
Við höldum hátíð í kvöld
honum til heiðurs.
Dóttir mín.
- Velkominn, faðir minn.
Það gleður mig mjög
að sjá þig.
Ég er fegin því að þú komst
heim heill á húfii.
Komdu með mér.
Við höfum um margt að tala.
Ég vil fá að heyra um allt
sem þú hefur gert.
Mig hefur dreymt einkenni-
lega margar nætur.
Ég held að það tákni
að eitthvað æsilegt gerist.
Dálítið spennandi
fer að gerast.
Er það satt?
Hvað?
Kokkúm bað
um hönd þína.
Kokkúm?
Ég sagði að það myndi
gleðja mig mjög.
En hann er svo...
alvarlegur.
Kokkúm er tryggur og sterkur.
Hann reisir ykkur gott hús
með traustum veggjum.
Ekkert illt mun henda þig.
Ég held að draumurinn minn
vísi á aðra leið.
Þetta er rétta leiðin fyrir þig.
- Af hverju get ég ekki valið...
Komdu með mér.
Þú ert dóttir höfðingjans.
Þú verður að vera
meðal fólksins okkar.
Jafnvel fjallalækurinn rennur
að lokum út í stóru ána.
Þegar áin verður
á leið hans...
og þÓtt hÚn sé
stolt og straumþung...
velur hann auðveldustu leiðina.
Þess vegna eru
ár svo langar.
Þær eru stöðugar...
eins og trumbuhrynjandi.
Móðir þín var með þetta
þegar við giftum okkur.
Hún vildi sjá þig bera það
í brúðkaupinu þínu.
Það fer þér vel.
Hann vill að ég
sé stöðug...
eins og áin.
En hún er engan
veginn stöðug.
Það er ekki hægt að stíga
tvisvar í sama árvatnið.
Ef við viljum vera örugg
vitum við aldrei...
hvað er handan næstu bugðu...
hvað bíður handan bugðunnar.
Ég lít einu sinni enn
handan bugðunnar...
hinum megin við bakkann
þar sem mávarnir fljÚga frijálsir.
Ég veit ekki til hvers.
Það sem mig dreymir gæti
beðið handan bugðunnar...
eftir mér.
Það kemur til mín.
Ég finn að handan trjánna
eða bak við fossana...
get ég hætt að hlusta
á fjarlægan trumbuslátt...
vegna myndarlegs, trausts eiginmanns
sem reisir myndarlega, trausta veggi.
Hann dreymir aldrei
að eitthvað sé...
handan næstu bugðu.
Rétt handan næstu bugðu.
Ég horfi einu sinni enn
yfir bugðuna...
upp yfir bakkann,
eitthvað yfir hafið...
ég veit ekki á hvað.
Af hverju ná allir draumar mínir...
rétt Út fyrir bugðuna...
rétt Út fyrir bugðuna?
Ætti ég að velja
auðveldustu leiðina?
HÚn er stöðug eins
og trumbusláttur.
Ætti ég að giftast KokkÚm?
Er öllum draumum
mínum að ljÚka?
Eða bíðurðu mín enn...
draumagjafi?
Rétt handan við...
bugðuna!
Er þetta Pocahontas mín?
Villa amma,
ég verð að tala við þig.
Góðan dag, barnið gott.
Ég vonaði að þú kæmir í dag.
Þú ert með hálsmen
móður þinnar.
Ég vil tala um það.
Pabbi vill að ég giftist Kokkúm.
Kokkúm er svo alvörugefiinn.
Faðir minn telur að það sé
rétta leiðin fyrir mig.
En undanfarið hefur mig dreymt...
Segðu mér frá draumnum.
Þögn!
Hafiið hljótt.
Hvað varstu að segja?
Ég er á hlaupum
um skóginn.
Beint fyrir framan
mig er ör.
Þegar ég horfii á hana
fer hún að snúast.
Ör sem snýst.
Harla óvenjulegt.
Já. Hún snýst hraðar
og hraðar en stansar svo skyndilega.
Mér sýnist
sem örin vísi þér leiðina.
En hvar er leiðin?
Hvernig kemst ég að því?
Móðir þín spurði mig
líka að þessu.
Gerði hún það?
Hvað sagðirðu henni?
Ég sagði henni
að hlusta.
Barn, allt umhverfiis
þig eru andar.
Þeir búa í jörðinni,
vatninu og á himninum.
Ef þú hlustar
leiðbeina þér þér.
Ég heyri í vindinum.
Hvað segir hann þér?
Ég skil það ekki.
ÞÚ skilur það.
Hlustaðu með hjartanu.
ÞÚ skilur það.
Láttu það koma
yfir þig...
eins og öldu á sandinn.
Hann segir að eitthvað komi.
Einkennileg ský?
Hlustaðu með hjartanu.
ÞÚ skilur þetta.
Hvað sérðu?
Ský.
Einkennileg ský.
Sjáðu, Wiggins.
Þarna er glænýr heimur,
barmafullur af gulli...
og bíður mín.
Og ævintýrin bíða okkar.
Ekki satt, Persý?
Verða villimenn
á vegi okkar?
Fari svo heilsum við þeim
að hætti Englendinga.
Gjafakörfur.
Og hann fékk svo
góð meðmæli.
Þetta er fullkomið.
Við getum lagst að.
Svona, Persý.
Gefðu fyrirmælin.
- Ég hef gert það.
Áhöfnin er reiðubúin.
Varðandi heimamenn.
Ég reiði mig á...
að þú sjáir til þess að þeir
rugli okkur ekki.
Ef þeir líkjast þeim sem ég
hef barist við ræð ég við þá.
Það var ekki annað.
Vertu nú góður.
Blessaður, Persý.
Ég hef aldrei verið vinsæll.
- Ég kann vel við þig.
Ég veit hvað rógberarnir
við hirðina segja um mig.
Varðandi það að þú sért
ömurlegur framapotari...
Þetta er síðasta tækifæri
mitt til að verða frægur.
Þegar Jakob konungur sér gullið
sem bændurnir hafa grafiið upp...
gengur mér loks
allt í haginn.
Drífiið ykkur.
- Upp í siglu!
Þetta er ótrúlegt.
Við eigum þetta.
Ég hef aldrei séð neitt líkt þessu.
Ég fer af skipinu þótt landið
líkist nærbrók Ratcliffes.
Komið þið. Við komum ekki
bara til að dást að útsýninu.
Haldið línunni spenntri.
Stöðugri!
Hættið.
Þetta er nóg
Bindið skipið.
Bittu þennan enda, John.
John?
Hvað ertu að gera?
- Skoða þetta betur.
Þú lítur einkennilega út.
Ertu svangur?
Gerðu svo vel. Kexbiti.
Það er matur.
Eða þannig.
Er þetta gott?
Þú ættir að prófa að fá ekkert
annað í fjóra mánuði.
Áttu vin hér?
Passaðu þig.
Komdu niður,
landstjórinn ætlar í land.
Allt í lagi,
ég skal fara.
Þeir eru loðnir í framan
eins og hundar.
Bræður, við verðum að fræðast
um þessa menn.
Hvað sérðu, Kekata?
Þetta eru ekki menn
eins of við...
heldur skrítnar verur
með skínanadi líkama...
og vopn sem úr koma
eldur og þrumur.
Þeir vaða um jörðina
eins og gráðugir úlfar...
og gleypa allt sem á
vegi þeirra verður.
Powhatan, ég fer með hermennina
að ánni og við gerum árás.
Við fellum þá eins og við
felldum Massavómekkana.
Þá kunnum við að berjast
við óvini okkar.
Þessir fölu gestir eru
okkur ókunnuglegir.
Vonandi ætla þeir ekki
að vera um kyrrt.
Hér með legg ég hald
á landið og auðæfi þess...
í nafni Jakobs
konungs fyrsta...
og læt byggðina heita
eftir honum.
Húrra.
Þetta var góð ræða, herra.
Fljótur, Persý.
Við verðum að
vera tárhreinir í Vesturheimi.
Smith skipstjóri.
Ég valdi prýðlegan stað.
Engir villimenn sjást.
Það táknar samt ekki
að þeir séu ekki hér.
Vilt þú þá kveða úr
um hvar þeir eru?
Ef indíánar eru hér finn ég þá.
Farið að vinna.
Losið skipið og reisið virki.
Sækið þið hinir skóflur...
og farið að grafa.
- Grafa?
Auðvitað.
Gleymið ekki hvað Spánverja
fundu í Nýja heiminum.
Gull. Hauga af því.
Þeir hafa stundað rányrkju
hér í mörg ár...
í helstu auðlindum Vesturheims.
En nú...
er komið að okkur.
Gull Cortezar,
gimsteinar Pizarros...
virðast hégómi einn
um þetta leyti á morgun.
Gullið sem við finnum hér
skyggir á allt annað.
Beitið öllum kröftum, piltar.
Grafið í ***íu.
Námur, drengir.
Leitið í hverju fjalli.
Og grafið, drengir.
Mokið þar til þið líðið út af.
Takið haka
Fljótir, drengir.
Mokið og mokið.
Finnið fagra mola
sem ljóma og skín á.
Hérergull og ég á það.
Ég.
Ég!
Gröfum, gröfum,
mokum og gröfum.
Gröfum, gröfum,
mokum og gröfum.
Þetta er dýrlegt.
Feikileg auðæfi.
Þau eru hér í hrúgum.
Og ég verð efstur
í hrúgunni.
Ég á keppinauta heima
en er ekki bitur.
En þeir bera sig illa
þegar þeir sjá ljóma af mér.
Hirðdömurnar verða
svo óstyrkar.
Kóngurinn heiðrar mig.
Hann slær mig til riddara...
nei, gerir mig að lávarði.
Ég á það allt
ogfermeð það.
Ég á það allt, drengir.
Grafið upp gullið.
Þegar molarnir
eru fundnir...
verð ég frægur.
Minn góði vinur, Kobbi kóngur,
reisir mér líklega helgidóm...
þegar ég hef eignast...
allt gullið.
Gröfum, gröfum,
mokum og gröfum.
Gröfum, gröfum,
mokum og gröfum.
Ég hef alla ævi leitað
að landi líku þessu.
Ég get ekki hugsað mér villtara,
erfiðara land.
Ótal hættur bíða.
Og ég ætla að mæta
þeim öllum.
Í landi sem er mitt,
í landi sem ég get tamið...
á ég stærsta ævintýrið.
- Haldið áfram vinnu, piltar.
Ekkert hangs, piltar.
Grafið, piltar, grafið.
Grafið upp gull handa mér.
Fagurt gull.
Gerum þessa eyju
að landinu mínu.
En ér er með mænuverk.
Landið sem við sjáum.
- Þessi ómælda fegurð.
Maður getur verið djarfur.
- Það er hægt að selja allt.
Leitum því að gullinu.
- Gullið...
er...
mitt.
Mitt!
Mitt!
Nei!
Viltu bíða?
Gerðu það.
Hlauptu ekki burt.
Ég ætla ekki að meiða þig.
Égskal hjálpa þér.
Þú skilurekki orð afþví
semég segi.
Þaðerílagi.
Hlustaðu með hjartanu.
Þá skilurðu þetta.
Láttu það falla á þig...
eins og öldu
á sandinum.
Hver ert þú?
Hlustaðu með hjartanu.
Þá skilurðu þetta.
Pocahontas.
Hvað sagðirðu?
Ég heiti Pocahontas.
Ég heiti John Smith.
Haldið áfram.
Haldið áfram að grafa.
Það hlýtur að vera þarna.
Þeir eru þrjátíu enn hjá ásnum.
- Þeir eru þá fleiri en eitt hundrað.
Finnst eitthvað?
- Bara grjót og mold.
Hvað þurfum við að grafa
lengi enn, herra?
Við þrælum allan sólarhringinn...
Fyrir konunginn og ættjörðina.
Ég er jafnþreyttur og þið.
Wiggins!
Ég kem.
Burt með þetta.
Hver er góður voffi?
Hver er góður voffi?
Sæktu þetta!
Villimenn! ¨
þetta er fyrirsát. Vopnist!
Hlaupið!
- Búist til vopna.
Allir eiga að vera
með framhlaðning.
Skjótið!
Áþá, fíflið þitt!
Hvar er þessi árans Smith
þegar ég þarfnast hans?
Namontakk!
Förum í þorpið!
Þegið þið, aularnir ykkar.
Þeir koma aftur.
Setjið hinar fallbyssurnar í land...
og ljúkið við að reisa virkið
Og þú!
Lærðu almennilega
á gripinn.
Enginn er maður með mönnum
nema hann kunni að skjóta.
Þessi villidýr ryðjast inn
á okkur og gera þetta.
Þetta er einkennilegt sár.
Við berjumst við þennan óvin
en getum það ekki einir.
Kokkúm, sendu menn í hvert
þorp þjóðar okkar.
Biðjið bræður okkar
að berjast með okkur.
Þessir hvítu menn
eru hættulegir.
Enginn má koma
nálægt þeim.
Þetta kallasthjálmur.
- Hjálmur.
Hvaða á er þetta?
Þið hafið furðulegustu
heiti hér.
Pocahontas.
Nafn þitt er líka
mjög óvenjulegt.
John Smith.
Er þessi botnlausa
hít vinur þinn?
Míkó.
Komdu sæll, Míkó.
Ekkert gerist.
Nei, réttu mérhöndina.
Þannig heilsumst við.
Þannig heilsumst við.
Ving-gap-o.
Ving-gap-o.
Og þannig kveðjumst við.
A-nah.
Mér þykir skemmti-
legra að heilsa.
Já, ég man eftirþér.
Flökt kann ekki vel
við ókunnuga.
Ég er ekki lengur ókunnugur.
Hann er þrjóskur.
Mjög þrjóskur.
Míkó, komdu hingað!
Hann getur ekki
skemmt þetta.
Hvað ertu að gera?
- Skilaðu þessu!
Nei, hann getur átt þetta.
Köllum það gjöf.
Hvað var þetta?
- Áttavitinn minn.
Hann vísar okkur veginn
ef við villumst.
Ég fæ mér nýjan
í Lundúnum.
Eru Lundúnir þorpið þitt?
- Já.
Það er mjög stórt þorp.
- Hvernig er það?
Krökkt er af vögnum á götunum,
árnar eru brúaðar...
og húsin eru há
einsog trén.
Gaman væri að sjá þetta.
- Þú færð það.
Hvernig?
- Við byggjum þetta hérna.
Við kennum ykkur að nýta
landið sem best.
Nýta það sem best?
Við leggjum vegi,
reisum góð hús...
Húsin okkar eru góð.
Þú segir það af því að þú
veist ekki betur.
Skildu þetta ekki...
Bíddu!
Bíddu!
Þið lærið margt.
Við höfum bætt líf
margra villimanna.
Villimanna?
- Þú ert svo sem ekki villimaður...
Bara fólkið mitt.
- Nei.
Ég átti ekki við það.
Slepptu!
- Ég leyfi þér ekki að fara.
Ekki gera þetta.
"Villimaður" er bara orð.
Skilurðu?
Orð um ósiðmenntað fólk.
Eins og mig.
Með "ósiðmenntaður" á ég við...
Þú átt við fólk sem er
ekki eins og þið.
ÞÚ telur mig
fávísan villimann.
ÞÚ hefur farið víða og því
hlÝtur það að vera rétt.
En ég get ekki séð...
að ég sé villimaðurinn.
Hvernig getur verið svo margt
sem þÚ veist ekki?
ÞÚ veist ekki.
Þið teljið ykkur eiga öll
lönd sem þið komið til...
jörðin er bara dauður hlutur
sem þið getið eignað ykkur.
En ég veit að hver steinn,
hvert tré og vera...
er lifandi,
á sér anda...
og nafn.
Þið haldið að eina fÓlkið
sem er fÓlk...
sé fÓlkið sem lítur Út
og hugsar eins og þið.
En ef þÚ stígur í spor
Ókunnugs manns...
kemstu að mörgu
sem þÚ vissir ekki.
Hefurðu heyrt Úlfinn Ýlfra
að bláu tunglinu...
eða spurt glottandi gaupu
af hverju hÚn glottir?
Geturðu sungið með
öllum röddum fjallsins?
Geturðu málað með öllum
litum vindsins?
Geturðu málað
með öllum litum...
vindsins?
Hlauptu um leynistíga
skÓgarins.
Bragðaðu á berjum jarðar,
sykruðum í sÓlskininu.
Veltu þér upp Úr auðæfunum
allt í kringum þig...
og hættu að hugsa um
hvers virði þau eru.
Hellirigningin og áin
eru systur mínar.
Hegrinn og oturinn
eru vinir mínir.
Við tengjumst öll
hvert öðru...
í Óendanlegum hring.
Hve hátt verður
mÓrberjatréð?
Ef við höggvum það
komumst við aldrei að því.
Og þÚ heyrir Úlfinn
aldrei Ýlfra að bláu tunglinu.
Hvort sem hÚð okkar
er hvít eða koparlituð...
þurfum við að syngja
með öllum röddum fjallsins.
Við þurfum að mála
með öllum litum vindsins.
Við getum átt
jörðina en samt...
ÞÚ átt bara jörð...
uns þÚ getur málað...
með öllum litum...
vindsins.
Hvað er að?
- Trumburnar.
Þær tákna vandræði.
Ég ætti ekki að vera hér.
Mig langar að sjá þig aftur.
- Það er ógerlegt.
Ekki fara.
- Mér þykir fyrir því.
Ég verð að fara.
Það er hægt að lyfta bjálkanum.
Tveir á hvorum enda.
- Viðbúnir. Upp nú!
Hann rennur.
- Áfram, drengir.
Þetta er bara lítil rimlagirðing!
Varlega nú.
- Já, svona.
Þetta heldur öllu úti,
ekki satt, John?
Er eitthvað að?
Þú hefur verið svo þögull.
Hann er leiður yfiir að hafa
misst af öllu fjörinu.
Vertu óhræddur.
Þú færð að taka á indíánunum.
Við göngum frá þeim
eins og við gerðum síðast.
Við skutum okkur indíána
eða kannski tvo eða þrjá.
Farðu að vinna,
laglausi brjálæðingur.
Við erum bara að lyfta
okkur aðeins upp.
Þetta er mikil upplyfting.
Ekkert gull.
Enginn matur.
En Ratcliffe situr alsæll
í tjaldi sínu allan daginn.
Ég er dauðadæmdur.
Ég ætti að vera moldríkur
en hef ekki fundið örðu.
Hugsaðu.
Hugsaðu!
Það hlýtur að vera
einhvers staðar hér.
Hvar gæti það verið?
Ég hef grafiið í skóginum,
í hlíðunum...
og fenjunum án árangurs.
Af hverju fiinn ég það ekki?
Hvað sést mér yfiir?
Ég bjó þetta til sjálfur.
Taktu þetta asnalega...
Auðvitað.
Indíánarnir!
Af hverju réðust þessir
ósvífnu heiðingjar á okkur?
Af því við komum hingað,
felldum tré og rótuðum í mold?
Þeir eru með gullið og vilja
ekki að við tö*** það af þeim.
Á ég þá bara ekki
að taka það með valdi?
Þú þarna.
Hvar er Smith skipstjóri?
Hann er farinn.
Þú hlýtur að hafa hrætt
hann með söngnum í þér.
Sækið hann.
En ef við rekumst á indíána?
- Þá notið þið byssurnar.
Komið ykkur af stað.
Pocahontas...
þú ættir að vera inni í þorpinu.
Okkur verður óhætt.
Við söfnum matvælum
til að gefa stríðsmönnunum.
Farðu ekki langt.
Nú er óhentugt að fara burt.
Já, faðir minn.
Þú líkist móður þinni þegar þú
ert með hálsfestina.
Ég sakna hennar.
Hún er enn hjá okkur.
Þegar þýtur í trjánum
skynja ég návist hennar.
Fólk fékk ráð hjá henni.
Einhvern tímann leitar
það líka til þín.
Mér yrði mikill
heiður að því.
Þú átt ekki að vera ein hér.
Ég læt Kokkúm fylgja þér.
Hvað er að?
Þú felur eitthvað.
- Ég geri það ekki.
Þú getur sagt mér það.
Ég lofa að segja engum neitt.
Sjáðu, Pocahontas.
Þetta er einn þeirra. Ég skal...
- Hvað ert þú að gera hér?
Ég varð að hitta þig aftur.
Pocahontas!
Segðu ekkert.
Þessa leið, fljótt.
Nakoma.
Hvar er Pocahontas?
Ég hef ekki séð hana.
Hún má ekki fara burt,
það er svo hættulegt.
Segðu henni það.
Hún hlustar á þig.
Vissulega gerir hún það.
Þessi staður er ótrúlegur.
Við komum hingað aðeins
til að grafa eftir gulli.
Gulli?
Hvað er gull?
Það er gult, kemur úr jörðu
og er mjög verðmætt.
Hérna. Við eigum heilmikið af því.
Gull.
Gull er þetta.
Hér er ekkert líkt þessu.
Ekkert gull?
- Ég hef ekki séð það.
Allt þetta til einskis.
Drengirnir eiga eftir
að verða hissa.
Fara þeir?
- Kannski sumir.
Ferð þú?
Ég á ekki að góðu
heimili að hverfa.
Ég hef hvergi átt
almennilega heima.
Þú gætir átt heima hér.
Hvað var þetta?
- Sástu eitthvað?
Nei, ég bara...
Ég sá ekkert.
Eða hvað?
Líttu aftur.
Láttu það falla á þig...
eins og öldu á sandinn.
Sæll, John Smith.
Pocahontas,
trén eru að tala við mig.
Þá áttu að svara þeim.
Vertu ekki hræddur,
ungi maður.
Börkurinn er kröftugri
en bitið í mér.
Segðu eitthvað.
- Hvað get ég sagt við tré?
Hvað sem þú vilt.
Jæja...
- Komdu nær, John Smith.
Hann er með góða sál
og er líka laglegur.
Ég kann vel við hana.
- Ég vissi það líka.
Smith!
Hvar ertu?
Þeir geta ekki fundið okkur.
- Hérna!
Óhugnanlegur staður.
Villimenn geta verið hvar sem er.
Spyrðu einskis ef þú sérð þá
en skjóttu bara.
Gættu að löppunum á þér, klunninn þinn.
- Það var ekki ég heldur tréð.
Auðvitað.
Það lyfti bara rótunum og...
Förum héðan.
Hlaupum!
- Hvað um Smith?
Hann verður að sjá um sig sjálfur.
- Gott að þú stendur með okkur.
Það er enn kraftur
í þessum gömlu tágum.
Ég þyrfti að fara aftur til búða.
Hvenær sé ég þig aftur?
- Hittu mig hér í kvöld.
Ég hef ekki kynnst neinu
æsilegra í tvö hundruð ár.
Ég ætti ekki að sjá hann aftur
en mig langar til þess.
Hvern langar ekki til þess?
Mig langar til þess.
Mér fiinnst innst inni
sem það sé ekki rétt.
Kannski er þetta
draumurinn þinn.
Er þetta sá sem örin
sem snerist vísaði á?
Stríðsmennirnir
eru komnir!
Pocahontas, hvað gerðirðu við...
Þarna ertu þá.
- Kokkúm!
Nú erum við nógu margir til
að uppræta hvítu púkana.
Þar sem bræður okkar
hafa sameinast okkur...
sigrum við þennan óvin.
Ég verð að tala við þig.
- Ekki núna.
Herráðið kemur saman.
- Við þurfum ekki að berjast.
Það er til betri leið.
- Stundum er leiðin valin fyrir okkur.
Við ættum að tala við þá.
- Þeir vilja ekki tala.
Ef einn þeirra vill tala
hlustið þið þá á hann?
Pocahontas...
- Gerirðu það ekki?
Jú, auðvitað.
En málið er ekki svona einfalt.
Ekkert er lengur einfalt.
Rólegur, Thomas.
Þetta er ég.
Ég hefði getað drepið þig.
Hafðu bæði augun opin
þegar þú skýtur...
þú sérð helmingi betur.
- Smith.
Þú ert þá hérna.
- Við höfum leitað þín alls staðar.
Smith!
Hvar varstu?
Úti að kynna mér staðhætti.
Gott er að vita fyrir bardagann
hvar indíánarnir eru.
Bardagann?
- Við upprætum þessa villimenn.
Þú getur það ekki.
Get ég það ekki?
Við þurfum ekki
að berjast við þá.
Hvað ertu að segja?
- Ég hitti einn þeirra.
Hvað þá?
- Villimann?
Þeir eru það ekki en geta
leiðbeint okkur upp ána.
Sjáið, þetta er matur.
- Hvað er þetta?
Betra en skonrok og vatnsgrautur.
- Mér þykir grauturinn góður.
Þeir vilja ekki gefa okkur að eta.
Þeir vilja drepa okkur alla.
Þeir eru með gullið okkar
og ætla að halda því.
Það er ekkert gull hér.
- Ekkert gull?
Vinur þinn indíáninn hefur
líklega sagt þér það.
Já.
Þetta eru allt lygar!
Þessir morðóðu þjófar eiga ekki
heima meðal siðaðs fólks.
Þetta er landið þeirra.
- Þetta er landið mitt!
Ég sem lögin hér.
Og sá sem lítur á indíána
án þess að drepa hann...
verður ákærður fyrir landráð.
Og hengdur!
Pocahontas!
Farðu ekki burt.
Ég laug einu sinni fyrir þig
en vil ekki gera það aftur.
Ég verð að gera þetta.
Hann er einn þeirra.
- Þú þekkir hann ekki.
Ef þú ferð þá bregstu
þjóð þinni.
Ég reyni að hjálpa
þjóð minni.
Þú ert besti vinur minn.
Ég vil ekki að þig saki.
Mig sakar ekki. Ég veit hvað ég geri.
- Ekki, Pocahontas!
Ratcliffe sendi okkur ekki
hingað að ástæðulausu.
En ef það er rétt hjá Smith
að hér sé ekkert gull?
Ratcliffe hefur logið að okkur
síðan við fórum frá Lundúnum.
Að heyra í ykkur,
fíflin ykkar.
Villimennirnir réðust á okkur
því þeir fela eitthvað.
Ef þeir hafa gull...
verðum við að berjast um það.
Hér er ýmist of heitt
eða of kalt.
Mér hefur ekki liðið vel
síðan við komum hingað.
Eltu hann.
Ég vil fá að vita
hvert hann fer.
Ef þú sérð indíána...
skjóttu þá.
Thomas.
Þú ert lélegur sjómaður
og ömurlegur hermaður.
Þú mátt ekki valda mér
aftur vonbrigðum.
Kokkúm.
- Hvað er það?
Pocahontas.
- Hvað er að?
Er allt í lagi með hana?
Ég held að hún eigi
í erfiiðleikum.
Jörðin skelfur.
Hvað hefur gerst?
Stríðsmennirnir eru hér.
Menn mínir ætla
að ráðast á ykkur.
Varaðu fólkið við.
- Við getum hindrað það.
Komdu og talaðu við föður minn.
Það gerir ekkert gagn
að tala við hann.
Ég reyndi að tala
við félaga mína.
Allt skelfiir þá
í þessu landi.
Þetta er skrítnasta vera
sem ég hef séð.
Persý!
Rólegur, Persý.
- Komdu hingað, Míkó.
Ef tveir aðilar vilja berjast
verður það ekki stöðvað.
Komdu hingað.
- Þetta er í lagi.
Hann er vinur okkar.
Slæmur hundur.
Hvað ertu að gera?
- Komdu, Persý.
Hættu þessu.
Svona, nú er nóg komið.
Þetta kemur kvoðunni
í mér til að sjóða.
Mig langar að sýna ykkur dálítið.
Sjáið.
Gárurnar.
- Hvað um þær?
Svo litlar í fyrstu.
En sjáið hvernig þær stækka.
Einhver verður
að koma þeim af stað.
Þeir hlusta ekki á okkur.
Rétta leiðin er ekki alltaf
sú auðveldasta.
Skiljið þið það ekki?
Þið getið aðeins verið saman
þegar átökunum linnir.
Við skulum tala
við föður þinn.
Nei, Kokkúm!
Láttu hann í friði.
Hættu þessu, Kokkúm!
Bæði augun opin.
Er hann...?
- Þú banaðir honum.
Ég hélt að...
- Farðu frá honum.
Þetta gerir ekkert gagn.
- Hann drap Kokkúm.
Farðu burt, Thomas.
Farðu héðan.
Hver gerði þetta?
Pocahontas var úti í skógi.
Kokkúm elti hana.
Þessi hvíti maður gerði árás.
Vopn þín eru öflug.
En nú er reiði okkar enn öflugri.
Við sólarupprás
deyr hann fyrstur.
Pabbi!
- Ég sagði þér að vera í þorpinu.
Þú óhlýðnaðist mér
og gerðir mér skömm til.
Ég reyndi að verða að liði.
Kokkúm er dáinn
vegna kjánaskapar þíns.
Farið burt með hann.
Kokkum ætlaði
að vernda mig.
Ég sendi Kokkúm
á eftir þér.
Ég hafði áhyggjur af þér.
Ég hélt að ég gerði það
sem væri rétt.
Þetta gerðist allt vegna þín.
Nú fæ ég aldrei framar
að sjá John Smith.
Komdu með mér.
Pocahontas vill líta í augu
mannsins sem drap Kokkúm.
Vertu fljót.
Mér þykir þetta
mjög leitt.
Hvað þá? Þetta?
Ég hef komist í hann krappari.
Ég man engin dæmi þess en...
Þetta hefði ekki gerst
ef við hefðum ekki hist.
Líttu á mig.
Ég vil frekar deyja á morgun...
en lifa í hundrað ár
án þess að hafa kynnst þér.
Ég get ekki farið frá þér.
- Þú gerir það aldrei.
Hvað sem verður um mig
verð ég alltaf hjá þér.
Hjálp! Einhver, hjálp!
Rólegur.
Hvað er að?
Þeir náðu Smith.
- Hverjir náðu honum?
Villimennirnir.
Þeir handsömuðu hann.
Hvert fóru þeir með hann?
- Norður eftir.
Hve margir voru þeir?
- Tólf.
Óþverrakvikindin.
- Ratcliffe hafði lög að mæla.
Frábært. Ég hefði ekki getað
áformað það betur sjálfur.
Gullið er að segja má
komið í mínar hendur.
Við verðum að bjarga honum.
Hann myndi hjálpa okkur.
Það er rétt.
Við verðum að bregðast við þessu.
Við gerum það.
Ég sagði að þessum villimönnum
væri ekki treystandi.
Smith reyndi að vingast við þá
með þessum árangri.
Það er tímabært að bjarga
félaganum hugrakka.
Við gerum árás
í dagrenningu.
Við hverju er að bÚast
af Óhreinum heiðingjum?
Þetta gerist þegar Ólíkir
kynþættir hittast.
Þeir eru allir helrauðir
og aðeins gÓðir dauðir.
Þeir eru kvikindi eins og ég sagði.
Og verra e...
að þeir eru villimenn.
Villimenn!
- Varla mannlegir.
Villimenn!
Villimenn!
Hrekjum þá Úr landi.
Þeir eru ekki eins og við
og eru því illir.
Við verðum að berja
stríðstrumburnar.
Þeir eru villimenn.
Villimenn!
Óhreinir, öskrandi pÚkar.
NÚ berjum við
stríðstrumburnar.
Við Óttuðumst þetta.
Bleiknefir eru illir árar.
Það eina sem knÝr þá
áfram er græðgin.
Undir mjÓlkurhvítri hÚð
er alger tÓmleiki.
Ætli blæði Úr þeim?
Þeir eru villimenn. Villimenn!
Varla mannlegir.
Villimenn. Villimenn!
- Innst inni dráparar.
Þeir eru Ólíkir okkur
og því ekki treystandi.
Við verðum að berja
stríðstrumburnar.
Þetta eru villimenn.
Villimenn!
Við verðum fyrst
að fást við hann.
Síðan berjum við stríðstrumbur.
- Villimenn! Villimenn!
Drepum þá nokkra.
Villimenn!
Villimenn!
Þetta er undir
ykkur komið.
Villimenn!
Villimenn!
Varla mannlegir.
NÚ berjum við trumbur...
stríðsins!
Þeir ætla að drepa hann
við sólarupprás.
Þú verður að hindra það.
Ég get það ekki.
Mundu draum þinn.
Mér skjátlaðist.
Ég fór ekki rétta leið.
Ég er svo áttavillt.
Áttavitinn.
Ör sem snýst.
Örin í draumnum.
Þetta var þá rétt.
Hún benti á hann.
Sólarupprás.
- Það er ekki um seinan.
Láttu anda jarðarinnar
leiðbeina þér.
Þú þekkir leiðina,
barnið gott.
Farðu hana.
Þetta er dagurinn...
Leggjum af stað.
Þetta er morgunninn...
Komið með fangann.
Við sjáum þá falla í rykinu.
Hvað get ég gert?
Ég verð að reyna eitthvað.
NÚ skulu þeir fá það borgað.
- Örn, hjálpaðu fÓtum mínum að fljÚga.
Fyrirvaralaust...
Fjall, hjálpaðu mér
að finna kjark.
Við látum þá liggja í blÓði,
beinum og ryði.
Andarjarðar og himins.
- Það eru annaðhvort þeir eða við.
Vonandi er það ekki um seinan.
- Þetta eru bara skítugir...
daunillir villimenn!
Villimenn!
- Árar!
PÚkar!
- Drepum þá!
Eftir hverju bíðum við?
Upprætum illan kynþáttinn.
Þyrmum engum.
Hvílíkur hávaði.
- Við verðum að berja stríðstrumburnar.
NÚ sjáum við hvað hefst upp Úr
að reyna að vingast við þá.
Er dauði allra sem ég ann
geymdur í trumbum...
stríðsins?
- Nei!
Ef þú drepur hann verðurðu
líka að drepa mig.
Farðu frá, dóttir góð.
Ég geri það ekki.
Ég elska hann,
faðir minn.
Líttu í kringum þig.
Sjáðu hvað hatrið hefur fært okkur.
Þetta er leiðin sem ég vel.
Hvaða leið velur þú?
Dóttir mín talar af meiri visku
en ætla mætti af aldri hennar.
Við komum hingað
með reiði í hjarta.
En hún kemur hugrökk
og skilningsrík.
Ef það verða framvegis...
fleiri dráp ætla ég ekki
að byrja á þeim.
Látið hann lausan.
Nú er tækifærið.
Skjótið!
Nei!
Þeir slepptu honum.
- Þeir vilja ekki berjast.
Skiljið þið ekki að þetta
er blekking? Skjótið!
Ég geri þetta upp sjálfur.
John!
Þú skaust hann!
- Hann gekk fyrir skotið.
Þetta er honum að kenna.
- Smith sagði satt.
Við áttum ekki að hlusta á þig.
- Takið byssuna.
Svikarar!
Sleppið mér.
Hvernig dirfiist þið?
Setjið hann í járn.
Ég sé til þess að þið
verðið allir hengdir.
Og keflið hann líka!
Hefur hann þetta af?
Hann þarf að komast
aftur til Englands.
Vonandi fær hann góðan byr.
- Er skipið ferðbúið?
Það líður að því.
Við ljú*** við að ferma skipið.
Losið mig á stundinni!
Ég læt gera ykkur
höfðinu styttri.
Og hann hafði
svo góð meðmæli.
Skipið er næstum ferðbúið.
Þú þarft að fara um borð.
Ekki strax.
Hún sagðist ætla að koma hingað.
- Sjáðu.
Eina vonin er að hann fari.
Hann deyr ef hann verður hér.
Þetta er úr berki Villu ömmu.
Það dregur úr
sársaukanum.
Hvaða sársauka?
Mér hefur liðið verr en núna.
Ég man ekki hvenær en...
Þú ert ávallt velkominn
meðal okkar.
Þakka þér, bróðir minn.
Ég hélt að þér félli ekki
við ókunnugt fólk.
Hálsfesti móður minnar.
Vertu sæll, Persý.
Kemurðu með mér?
Þú verður sjálf
að velja þér leið.
Mín er þörf hér.
Þá verð ég hjá þér.
Nei. Þú verður að fara.
Ég get ekki farið frá þér.
- Þú gerir það aldrei.
Hvað sem gerist verð
ég alltaf hjá þér.
Um allan aldur.
Gangi þér vel, strákur.
- Góða ferð, John.
Er áhöfnin tilbúin?
- Já, herra.
Vindið upp stórseglið!
Léttið akkerum!
Upp með bramseglið!